พัง นิยาย บท 46
สรุปบท ซ่อมแซม: พัง
ตอน ซ่อมแซม จาก พัง – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ซ่อมแซม คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ พัง ที่เขียนโดย โนเนจัง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
หลังจากที่ตกลงวันไปโคราช ตกลงทำเว็บไซต์ ของโรงแรมเสร็จ คุณพ่อคุณแม่ออกไปเดินตรวจโรงแรมกันนิดหน่อย ก่อนจะขอตัวไปทำธุระต่อ...
ส่วนปลายฟ้าหลับปุ๋ยบนตักฉัน...
ที่ต้องนอนบนตักแบบนี้เพราะไม่ยอมห่างฉันเลย... กอดคอฉันไว้แน่น... วางไม่ได้ ปลายฟ้าร้องงอแงทันที สงสัยคิดถึงกันมาก…
"แอะ แอ้" เนี่ย… พอรู้สึกตัวก็จะลืมตามอง ให้ตัวเองสบายใจ หากเป็นฉันอุ้มอยู่เขาก็จะหลับต่อ… ร้ายไหมล่ะเด็กคนนี้!
"ชู่ว เอเอ้ นะลูก เอเอ้~" ฉันเขย่าเบา ๆ ตาโต ๆ ก็ค่อย ๆ ปรือหลับไปอีกครั้ง...
"เมย์เธอไม่อยู่ ฉันจะบ้า! อยู่กับเธอเลี้ยงง่ายมาก ไม่รู้ปลายฟ้าเป็นอะไร"
"ถ้ายุ่งก็พาปลายฟ้ามาฝากไว้สิ… ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" พี่ทีลูบหัวปลายฟ้าเบา ๆ จนบอสยิ้มกว้าง
"ฉันชักจะชอบแฟนเธอแล้วสิ" อ้าว
"เห้ย!" พี่ทีรีบขยับตัวหนีทันที จนบอสหัวเราะลั่นห้อง…
"ฮ่า ๆ ล้อเล่นเว้ย! ขนลุก" ให้ตายเถอะสองคนนี้...
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
"เชิญค่ะ..." กิ่งเปิดประตูเข้ามา พร้อมยกกาแฟกับน้ำส้มมาเสิร์ฟ
"เลขาเธอสวยจัง... สวยกว่าเธออีก" บอสกระซิบฉันทันที...
"หน้าม่อชะมัด นั่งใกล้พี่ที ติดเชื้อพี่ทีมาเหรอ" บอสหัวเราะ ก่อนจะแอบมองกิ่งยกแก้ววางบนโต๊ะ ทีละแก้ว...
ปลายฟ้าเอ้ย พ่อหนูจะหาแม่ให้หนูแล้วลูก... หนูจะลืมแม่เมย์คนนี้ไหมนะ
"ขอบคุณนะกิ่ง" ฉันหันไปยิ้มขอบคุณกิ่ง ก่อนที่กิ่งจะเดินหันหลังออกไป
เมื่อกิ่งปิดประตูห้อง
"นิสัยดีนะ ขยัน..."พี่ทีเริ่มสะกิดบอสทันที นี่จะดีลกิ่งให้บอสแล้วเหรอเนี่ย! ร้ายทั้งคู่...
เมื่อปลายฟ้าหลับสนิท บอสก็ค่อย ๆ อุ้มปลายฟ้ากลับ... ฉันเองก็ไม่ลืมที่จะเรียกกิ่งไปช่วยถือกระเป๋าเป้ปลายฟ้า... ไปกดลิฟต์ เห้อ ฉันทำได้แค่นี้ล่ะ... เขาจะดีลกันต่อไหมฉันก็ไม่รู้...
1 เดือนต่อมา...
ฉันทำงานปกติ ทำทุกวันมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว พี่ทีก็น่ารักไม่เปลี่ยน ช่วยฉันทุกอย่าง สอนงาน พอท้องโตเขาก็คอยถอดรองเท้าให้ ใส่รองเท้าให้ ถือของให้ เขาแทบจะอุ้มฉันเดินอยู่แล้ว... เรื่องผู้หญิงไม่มีมาถึงหูฉันเลย... แต่ฉันยังไม่ไว้ใจเขาหรอกนะ
ตอนนี้ฉันท้องเจ็ดเดือนแล้ว... ตื่นเต้นจัง...
"เมย์ครับ..." พี่ทีเปิดประตูยิ้มกว้างเข้ามา ฉันส่งยิ้มตอบเขา ก่อนจะหันลงมาทำงานต่อ
"มีอะไรคะ...วันนี้มีของกินติดมือมารึป่าว" เขาเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะยื่นนิ้วมาบีบจมูกฉัน
"กินอีกแล้วนะเจ้าหมู~" ฉันหัวเราะทันที เขาไม่เคยอ่อนโยนแบบนี้เลย… ตอนนี้เขาแทบจะเป็นทุกอย่างของฉันแล้ว ทั้งพี่ ทั้งเพื่อน... ทั้ง... ไม่สิ ยังก่อน ฉันยังไม่ไว้ใจเขา... ขออยู่กันแบบนี้ไปก่อนแล้วกัน
เพราะอะไรหน่ะเหรอ พอยิ่งท้องโต ฉันยิ่งกระหายเขา... ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน... ฉันอยากมีอะไรกับเขาตลอดเลย...
"ลูกอยากกินข้าวต้มมัด..." ฉันยิ้มกริ่ม... ก่อนที่หน้าคมจะเริ่มแดงระเรื่อ
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะจุมพิตเบา ๆ ที่ริมฝีปากฉัน...
"ข้าวต้มมัดแบบไหน... บอกมาสิ" จมูกโด่งซุกไซร้ กระซิบข้างหูฉันเบา ๆ
ตาย... ฉันยิ่งมีอารมณ์ขึ้นไปอีก
"มีให้เลือกเหรอคะ..." เขาจับมือฉันขึ้นมาบีบทันที
"มีไส้ให้เลือก... ไส้กล้วยที่เมย์เกลียด... กับไส้กะทิที่เมย์ชอบ..." ไส้กะทิ... วงการข้าวต้มมัดไม่มีไส้นี้หรอกนะ...
ฉันคิดค้นขึ้นมาเอง... ฉันลองกินบ่อย มันก็... เอ่อ... อร่อยดี...
"พี่ทีพูดแบบนี้... ทำเมย์หิวเลยค่ะ" เขาก้าวยาว ๆ ไปล็อคห้อง ก่อนจะกลับมาอุ้มฉัน... และเดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำ...
ฉันถูกวางบนเคาน์เตอร์ เมื่อก้นแตะปุ๊บ ริมฝีปากนุ่ม ๆ ก็ประกบจูบฉันทันที
อื้ม~
"พี่ที อย่าร้องดังนะ..." ฉันละจูบออกมาจ้องตาเขา
"บอกตัวเองเถอะ..." แหนะ ฉันยิ้มกริ่ม แอบนึกขำในใจ..จนใบหน้าคม ๆ จมูกโด่ง ๆ เริ่มไซร้ซอกคอฉันเบา ๆ ก่อนจะไล่ลงมาซุกพรมจูบตรงร่องอกอวบ...
เขาหยุดหยอกล้อ บีบเค้นมันอยู่ชั่วครู่... ก่อนจะค่อย ๆ จับขาฉันแยกออกจากกัน...
มือหนาลูบไล้สัมผัสเรียวขาฉันช้า ๆ จนมันหยุดที่แยกสวาทสามเหลี่ยมที่เปียกชื้น
เขาแหวกกางเกงในตัวจิ๋วออก ก่อนจะเริ่มเขี่ยยอดสวาทฉันช้า ๆ
"อ่าส์..." ฉันสะดุ้งนิดหน่อย แต่ถูกแขนกำยำของเขาโอบหลังไว้
"เมย์... ไม่เหมือนเมย์คนเดิม"
"เมย์คนเดิมเป็นยังไงคะ..." ฉันกัดปากครางเบา ๆ แล้วไถ่ถามเขากลับ
"เด็กน้อยใสซื่อ... บริสุทธิ์ หลอกง่าย" ฉันจ้องตาเขาทันที... ก่อนจะส่งมือไปบีบน้องชายเขาแทน
หมับ...
"โอย เมย์ครับ" เขาหลับตาพริ้ม และครางกระเส่าเรียกฉันที่ข้างหู
" พี่ทีก็ไม่เหมือนเดิม..." ฉันยิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก แล้วกระซิบเขากลับ...
"ยังไง อื้ม... เมย์" ฉันเริ่มถอดเข็มขัดเขาออก ก่อนที่มือเล็ก ๆ จะเริ่มรูดซิบกางเกงสแล็กลง
และ... ดึงอสูรกายตัวโปรดออกมาเล่น
ฉันหลับตาปี๋ ความเสียวสะท้านมันเริ่มมาเยือนช้า ๆ มันค่อย ๆ กัดกินฉัน กิน… จนรูสวาทเปียก ๆ เริ่มตอด ตุบ ๆ รัด แก่นกายเขา...
"มะ… ไม่ไหวค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ โอย พี่ที กรี๊ด~ อุ๊ปส์" พี่ทีรีบประกบจูบปิดปากฉันทันที ฉันทนไม่ไหว หายใจหอบในปากเขา สลับกับลิ้นนุ่ม ๆ ที่ตอนนี้พยายามคลอเคลียเขาไปด้วย...
‘ปึก ปึก ปึก~’ อื้อ…
"อ่าส์..."
ฉันหยุดเด้งเอวรับ รูสวาทมันเกร็ง… เกร็งจนหยุดนิ่ง ก่อนที่มันจะ กระตุก ตุบ ๆ พร้อมเขา...
พี่ทีค่อย ๆ ดึงมันออกมา... ปล่อยให้น้ำรักสีขุ่นไหลตามเป็นทาง เขาหยิบทิชชูมาเช็ดให้ฉัน ก่อนจะหอมแก้มฉันซ้ายขวา... แล้วใส่กางเกงในให้... ติดกระดุมให้...
และสุดท้าย… อุ้มฉันกลับไปนั่งที่เก้าอี้เดิม...
เขาก้าวยาว ๆ ไปเปิดประตู พอประตูเปิดมา... ก็เห็นหน้าบึ้งตึงของสายฝน แตงโม พี่เอส และพี่ไวท์...
มากันเยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
"มึงทำอะไร นานมาก! " พี่เอสเดินเข้ามาบ่นทันที
"ธุระสิ พวกมึงมีอะไร" พี่ไวท์เริ่มหันมองฉันและพี่ทีสลับกัน รวมถึงสายฝนด้วย
"เมย์แกดีกันแล้วเหรอ..." สายฝนชิงถามฉันก่อน
"ยัง..." พี่เอสเริ่มหันมองที่ต้นคอพี่ที เห้ย รอยนั่น... ลิปสติกฉัน...
"แสดงว่า รอยลิปสติกบนคอพี่ทีคือของคนอื่น?" แตงโมหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา พี่ทีรีบเดินมาหยิบทิชชูบนโต๊ะฉัน เอาไปเช็ดที่คอตัวเอง อย่างอาย ๆ
"เอ่อ ของคนอื่นมั้ง" ฉันตอบแตงโมไปเลิ่กลั่ก ไม่กล้าสบตา...
จนสายฝนจับผิดฉันอีกครั้ง...
"เมย์ปากเลอะอะไร ฮ่า ๆ ทาลิปสติกใหม่เถอะ ไปกินอะไรมาเนี่ย" ฉันรีบเอากระจกมาส่องทันที ลิปสติกฉันเลอะขอบปากหมดเลย ตายจริง
ฉันรีบจัดการตัวเอง เริ่มเช็ดปาก ทาลิปสติก โดยที่มีสายตาของเพื่อน ๆ จ้องจับผิดอยู่
"กูไปหามึงที่ห้อง เลขาบอกมาห้องนี้ พอกูมาห้องนี้ห้องก็ล็อก เลขาก็งง แล้วกูโทรหาไม่มีใครรับสักคน..." พี่เอสบ่นพี่ทีเบา ๆ
"เออน่า มึงมีอะไร" พี่ทีหน้าแดง และพยายามเปลี่ยนประเด็น
"นัดกินข้าวกัน ร้านประจำ มีพวกกู ไอ้เซ็น ณีเวีย น้ำหวาน และหมอนายด้วย เร็ว ๆ เลย" พี่ทีพยักหน้า ก่อนจะเดินไปหยิบรองเท้ามาให้ฉันใส่
ทุกคนมองพี่ทีเป็นตาเดียว
แล้วพูดขึ้นมาว่า...
"ไอ้พ่อบ้าน กูยอมใจมึงว่ะ... หยุดเสือดูแลลูก ดูแลเมีย มึงเอาโล่ไปเลย!"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง