พัง นิยาย บท 47

เรามาถึงร้านกันเรียบร้อย มาถึงณีเวียบ่นทันที

"มาช้ามาก... แต่มีคนช้ากว่าคือ น้ำหวาน! รอหมอนายออกเวร" ณีเวียทำหน้ามุ่ย

ไม่นานน้ำหวานก็มาถึง เราคุยกันสนุกสนาน น้ำหวานเล่าถึงของขวัญวันแต่งงานที่พวกผู้ชายมอบให้หมอนาย..มันคือยาดองโด่ไม่รู้ล้ม... ณีเวียสนใจใหญ่ เอ่อ... ไม่ใช่แค่ณีเวีย ผู้หญิงทุกคน เราแค่อยากรู้ว่ามันใช้ได้ผลจริงไหม น้ำหวานคอนเฟิร์ม 'หากสงสารแฟนก็อย่ากินมันเลยนะ... เกือบตาย'

ขนลุกเลย! ปกติแทบตายอยู่แล้ว หากกินไอ้ยาดองบ้า ๆ นั้น คงสลบไปยาว ๆ พี่ทีแอบเหล่มองฉันเบา ๆ ฉันจึงรีบจิกตาใส่...

เพราะแค่นี้ก็จะไม่ไหวอยู่แล้ว ทุกคนแอบถามสถานะฉันกับพี่ที ฉันไม่ได้เล่าอะไรมาก บอกแค่รอดูพฤติกรรม... ถึงจะกินกันที่คอนโดแทบทุกวันก็เถอะ... ฉันอยากปลดปล่อยเอง เขาเรียกว่า เอ่อ... ทั้งสบายตัว ทั้งสบายใจ

หลังจากคุยสังสรรค์กับเพื่อนวันนี้ เราตั้งใจกลับไปนอนที่บ้าน ไม่สิ แค่ฉัน... คุณพ่อสั่งห้ามนอนด้วยกัน ถ้ายังไม่แต่งงาน คุณพ่อช่างไม่รู้อะไรเลย... ไม่ได้นอนด้วยกัน... ก็กินกันได้

วันนี้ปลายฟ้ามานอนกับฉัน กำลังเดินได้... พี่ทีเองก็รักและเอ็นดูปลายฟ้ามาก อุ้มชมสวน อุ้มป้อนนม อุ้มกล่อมนอน... เขาทำทั้งหมด จนปลายฟ้าเองก็เริ่มติดพี่ทีแล้วเหมือนกัน...

"ซ้อมเยอะ ๆ ตาที อีกสองเดือนเอง" คุณแม่นั่งปอกแอปเปิ้ลไปด้วย ดูพี่ทีเล่นกับปลายฟ้าไปด้วย

"ครับแม่... ไทม์ตัวแสบใกล้แล้วสินะ" เขาตอบกลับมา แล้วส่งยิ้มให้ฉัน

"เรื่องโฮสเทลที่ภูเก็ตเป็นไงที" ใช่สิ พี่ทีรับผิดชอบเรื่องนี้นี่น่า

"ผมส่งเรื่องขออนุญาตอยู่ครับ อาทิตย์หน้า หลังไปโคราช ผมจะลงไปดู" คุณพ่อพยักหน้า และอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ

และอยู่ ๆ ก็วางหนังสือพิมพ์ลง...

"เมย์ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย... ตามมาที่ห้องทำงานพ่อ" คุณพ่อลุกขึ้น เดินนำฉันไปที่ห้องทำงาน

ฉันหันมองหน้าพี่ที และคุณแม่... ทุกคนดูงงกันหมด... ฉันก็งงพ่อมีเรื่องสำคัญอะไร?

มาถึงห้องทำงานคุณพ่อ...

"ลูกอยากแต่งงานรึยัง..." นั่นไง อีกแล้วเหรอเนี่ย

"ยังค่ะ..." ฉันค่อย ๆ นั่งลงข้าง ๆ คุณพ่อ

"ทำไม... นี่ลูกยังไม่ไว้ใจทีเหรอ"

"ค่ะ... เมย์ยังกลัว" คุณพ่อลูบผมฉัน

"ทีเปลี่ยนไปมากนะ... นอกจากอยู่กับลูก เขาก็กลับบ้าน ออกไปทำงานแต่เช้า ไม่เที่ยวกลางคืน ส่วนเรื่องผู้หญิง..." ฉันหันไปจ้องคุณพ่อทันที

ผู้หญิง?

"คะ มีไหมคะคุณพ่อ" คุณพ่อหัวเราะลั่น

"ลูกรักที พ่อรู้... อย่าใจแข็งนัก ทำอะไรก็รีบทำ ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกชีวิตนี้ ดูพ่อกับแม่ลูกสิ..."

ฉันหุบยิ้มทันที สุดท้ายตายจากกันงั้นเหรอ

"ตอนนี้เขาเอาใจใส่เมย์มาก แต่เมย์แค่ไม่ไว้ใจเรื่องสาว ๆ ของเขา..." คุณพ่อยิ้มที่มุมปาก

"พ่อให้คนสืบให้หมดแล้ว..." สืบ?

"ยังไงคะ แล้วเป็นยังไง" ฉันสนใจทันที

"ไม่มี แถมหุ้นขึ้นเอา ๆ ยอดทะลุเป้าด้วย พ่อบอกแล้วว่าทีทำงานเก่ง บริหารงานเก่ง นอกจากเรื่องโรงแรม และเมย์ เหมือนที่พ่อเคยบอก ทีทำอีกอย่างคือ เปิดบริษัทโบกเกอร์ เขากำลังทำแผนธุรกิจ...เขาตั้งใจนะ เขาบอกจะสร้างมันให้เจ้าไทม์ และเมย์"

ฉันตกใจหันไปจ้องคุณพ่อทันที... ทำไมเขาไม่บอกอะไรฉันเลย พี่ทีเอาเวลาไหนไปจัดการเรื่องบริษัทใหม่เขา ว่างเขาก็มาหาฉันที่ห้อง เที่ยงพาไปกินข้าว เย็นก็รับส่งคอนโด ไหนจะพาฉันไปหาหมอ พาปลายฟ้าไปเที่ยว... ไหนจะตรวจเอกสารแทน เวลาฉันขี้เกียจอีก...

"เมย์ควรแต่งงานกับพี่ทีได้แล้วใช่ไหมคะ" คุณพ่อพยักหน้าเบา ๆ

"ใช่ พ่อก็ด้วย..." พ่อก็ด้วยงั้นเหรอ? ฉันจ้องคุณพ่อทันที...

หรือว่า คุณพ่ออยากจะแต่งงานกับคุณแม่แล้ว...

"คุณแม่รู้ไหมคะ..." คุณพ่อยิ้ม และก้มหน้า พยายามหลบตาฉัน

"ไม่ พ่อไม่รู้จะขอแต่งงานยังไงดี... ทีขอลูกแต่งงานอีกไหม" ฉันส่ายหน้าเบา ๆ

"ไม่ค่ะ เมย์ชิงบอกก่อน ว่ายังไม่อยากแต่ง..."

"แต่งพร้อมพ่อมั้ย พ่อจะไปขอทิพย์แต่งงานที่ภูเก็ต..." ฉันเผลอยิ้มออกมาทันที...

แล้วฉันควรขอพี่ทีแต่งงานตอนไหน... ไม่สิเขาต้องเป็นคนขอ!

"ค่ะ เมย์คลอดก่อนนะคะ ค่อยคิด เมย์จะได้พิสูจน์พี่ทีนานกว่านี้หน่อย..." คุณพ่อขมวดคิ้วมองฉัน...

"ยอมแต่งแล้วงั้นสิ" ฉันยิ้มกว้างและขยับเข้าไปกอดแขนคุณพ่อ

"คุณพ่อไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เมย์พร้อมเมื่อไหร่ เมย์จะขอพี่ทีแต่งเองเลย" คุณพ่อหัวเราะเบา ๆ

"ได้ยินพ่อก็สบายใจ พ่อดูสถานการณ์ลูกกับที พ่อคิดว่ามันลงตัวแล้วนะ... ไม่ทะเลาะกัน รักกัน ดูแลกัน ลูกไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว พ่อสืบให้ทุกอย่าง ลูกสาวคนเดียวของพ่อ พ่อไม่ยอมหรอก"

"พี่ทีก็ลูกชายคุณพ่อด้วยนิคะ... คุณพ่อจะเข้าข้างเขารึเปล่าน้า" ฉันทำกรอกตามองบน

"ลูกชายพ่อ พ่อยิ่งจัดการ" คุณพ่อยิ้มกริ่ม ก่อนจะลูบหัวฉันช้า ๆ

ฉันคุยธุระกับคุณพ่อเสร็จ ปลายฟ้าก็หลับปุ๋ยซบไหล่พี่ทีแล้ว...

ฉันเดินไปหอมแก้มปลายฟ้า... และหอมแก้ม... พี่ทีด้วย

คุณพ่อกระแอมใส่ทันที... ฉันเขินแต่ไม่สนใจ เพราะพี่ทีตอนนี้ ดูอบอุ่นมาก... ฉันชอบ...

"เขินนะ..." เขาหน้าแดง และตบก้นปลายฟ้าไปด้วย

"ทำไมเลี้ยงเด็กแบบนี้ล่ะคะ ไม่ไปหาสาว ๆ รึไง"

"สาว ๆ อยู่นี่ไง สาวเมย์ลิน กับ สาวปลายฟ้า" พี่ทียิ้มกว้าง พร้อมกับส่งนิ้วยาว ๆ มาหยิกแก้มฉัน

"เอา... เมย์หน่อย"

"เมย์!" พี่ทีเบิกตากว้างทันที... ตาคม ๆ นั้นมองฉันไม่ละสายตา

"บ่อยไม่ได้นะเมย์ เมย์ท้องอยู่นะ..." ฉันเม้มปากแน่น หงุดหงิด ถอนหายใจดัง ๆ ใส่เขา

"พี่ทีเบื่อเมย์แล้วใช่ไหม!" เขาดูตกใจมาก

"เมย์เป็นอะไร ใจเย็น ๆ หายใจเข้าลึก ๆ" พี่ทีพยายามบีบมือฉัน แต่อารมณ์ฉันตอนนี้มันหงุดหงิดมาก มันอยาก อยากจนทนไม่ไหวแล้ว!

ฉันเกลียดซิกแพค ฉันเกลียดแผงอก เกลียดหน้าหล่อ ๆ ของเขา ฮือ ๆ ฉันไม่ไหวแล้ว

ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดที่มี ผลักเขาเข้าไปในห้อง… ก่อนจะรีบล็อกประตูทันที

"พี่ว่าเมย์แปลก ๆ แล้วนะ... พี่จะโทรหาหมอ" พี่ทีเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียง

ฉันนั่งลงที่พื้น... หายใจหอบ พยายามคิด ว่าตัวเองเป็นอะไรไป ฮอร์โมนนี้คืออะไร ผิดปกติไหม เพราะช่วงนี้ฉันเห็นพี่ทีไม่ได้เลย เห็นทีไรน้ำลายไหลทุกที...

"หวาน ๆ ขอคุยกับหมอนายหน่อย เรื่องด่วน ๆ เอ้อ หมอ เมย์เป็นอะไรไม่รู้ เอ่อ…" พี่ทีหันมามองฉันแวบนึง ฉันได้แต่นั่งมองเขาตาเขม็ง

"เมย์มีอารมณ์ทางเพศสูงแปลก ๆ ไม่ได้ดั่งใจจะหงุดหงิด ควรทำไงดี เป็นห่วงลูก... งั้นเปิดลำโพงนะ"

อยู่ ๆ พี่ทีก็เปิดลำโพงและยื่นให้ฉันถือ…

(เมย์ ๆ ๆ) เสียงน้ำหวานนี่หนา เหมือนน้ำหวานตะโกนแทรกเข้ามา

"ว่าไง... ทำยังไงดี ผิดปกติไหม"

(ไม่ผิดนะ เราก็เป็น ไม่ต้องเครียด ทำเบา ๆ อิอิ) น้ำหวานหัวเราะ ฉันหน้าร้อนผ่าว ไม่อยากมองหน้าพี่ที กลัวอดใจไม่ไหว

และหมอนายก็พูดแทรกขึ้นมา

(เอ่อ ไม่ต้องเครียด มันอยู่ที่แม่ แต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนท้องแล้วเบื่อ บางคนท้องแล้วมีอารมณ์ทางเพศสูงขึ้น บางคนมีมาก มีน้อยแล้วแต่ช่วง ท้องแก่แล้วต้องระวังหน่อยนะ ท่ายาก ๆ อย่าทำเลย ถ้าไม่ไหวก็เบา ๆ แต่ ดีสุดคือ...)

(ท่าหมา…) น้ำหวานแทรกเข้ามา ฉันเขินจนหลับตาปี๋

"น้ำหวาน เราเห็นหน้าพี่ทีไม่ได้เลย น้ำลายไหล"

(เหมือนกันเลยอะ ถ้าสามีน่ากิน ก็กินไปเถอะ... อย่ากินคำใหญ่นะ ค่อย ๆ เล็ม (หวานนนน) อะไรก็หวานพูดจริง ๆ นิคะ...) มีเสียงหมอนายแทรกเข้ามาด้วย! ฉันไม่ได้เป็นแบบนี้คนเดียวใช่ไหม ใคร ๆ ก็เป็นนี่น่า...

"ขะ… ขอบคุณมาก แค่นี้ก่อนนะ" ฉันกดวางโทรศัพท์แล้วยื่นคืนให้พี่ที

แต่อยู่ ๆ เขาก็เดินลงมานั่งตรงข้ามฉัน...

เราสองคนสบตากัน...

ทะ… ทำไมน้ำลายมันไหลแบบนี้…!