พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก นิยาย บท 7

“คุณซ่ง?” ผมเป็นผู้ช่วยของคุณเจียง คุณเจียงสั่งให้ผมมารับคุณครับ”

ซ่งหยุนหยุนชะงักครู่หนึ่งเมื่อเห็นฮั่วซุน พลันหลบสายตาอย่างรวดเร็ว เพื่อปกปิดไม่ให้เขารู้ว่าเธอจำหน้าเขาได้

ผู้ชายคนนี้เป็นคนเปิดประตูให้เมื่อครั้งล่าสุดที่เธอเคยไปรักษาผู้ป่วยแทนเสิ่นจือเฉียน หรือเขาเป็นผู้ช่วยของเจียงเหยาจิง?

เจียงเหยาจิงคือคนที่ได้รับบาดเจ็บเหรอ?

“เชิญครับคุณซ่ง” เมื่อเห็นว่าเธอยืนนิ่ง ฮั่วซุนจึงพูดย้ำอีกครั้ง

ซ่งหยุนหยุนรวบรวมความสติแล้วพูดว่า “ฉันต้องไปทำงานค่ะ”

เธอปฎิเสธอย่างหนักแน่น

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากเจอผู้ชายคนนั้น

“คุณซ่งคิดให้ดี ๆ นะครับ สถานะของคุณตอนนี้มันทำให้คุณเจียงไม่พอใจ คุณอาจจะตกงาน หรือเสียวิชาชีพแพทย์ไปเลยก็ได้นะครับ”

นี่เป็นการข่มขู่ชัด ๆ

ซ่งหยุนหยุนกำหมัดแน่น พ่อของเธอให้แค่ค่าผ่าตัด ส่วนค่ารักษาพยาบาลของแม่เธอล้วนมาจากเงินเดือนของเธอทั้งหมด เธอจะตกงาน หรือเลิกทำอาชีพหมอไม่ได้เด็ดขาด

ทางเดียวคือเธอต้องไปกับฮั่วซุนเท่านั้น!

“งั้นคุณรอสักครู่ ฉันจะโทรไปขอลางานที่โรงพยาบาลก่อน” เธอขึ้นไปคุยโทรศัพท์ชั้นบน และหยิบมีดผ่าตัดในลิ้นชักใส่ไว้ในกระเป๋าเพื่อเอาไว้ป้องกันตัว

หลังจากเก็บของเรียบร้อย เธอก็ลงไปชั้นล่าง

ไม่นานเขาก็พาเธอมาถึงสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง

ซ่งหยุนหยุนไม่เคยมาสถานที่แบบนี้

หันไปทางไหนก็เห็นชายหญิงจับมือกัน และยังมีผู้หญิงที่ยืนคุยกันตามมุมห้อง

“ฉันได้ยินมาว่าผู้ชายที่มาคุยเรื่องธุรกิจกับเจียงเหยาจิงในห้องวีไอพีชั้นบนสุดนิสัยไม่ดีแถมยังบ้ากามอีกด้วย”

“ใช่ครั้งนั้นหรือเปล่าที่เขาเกือบจะฆ่าหญิงสาว?”

“ใช่ ใช่ เขานั้นแหละ”

“จุ๊ ๆ คราวนี้ไม่รู้ใครจะเป็นผู้โชคร้าย ยังไงก็ขอให้อย่าเลือกพวกเราก็แล้วกัน ฉันได้ยินมาว่าถึงแม้ผู้หญิงคนนั้นจะมีชีวิตรอด แต่เธอกลับมีลูกไม่ได้แล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาใช้วิธีไหนทรมานเธอถึงกลายเป็นแบบนั้นไปได้”

ซ่งหยุนหยุนหนังศีรษะชาทันที ยิ่งไปกว่านั้น คือเธอได้ยินชื่อของเจียงเหยาจิงอยู่ในบทสนทนาของพวกเธอด้วย

เธอรู้สึกตื่นตระหนกจนฝ่ามือมีเหงื่อออก

ไม่นานลิฟต์ก็หยุด

เมื่อฮั่วซุนเห็นใบหน้าซีดเซียวของเธอ จึงกล่าวเตือนด้วยความหวังดีว่า “คุณรู้ดีว่าคุณแต่งงานกับคุณเจียงอย่างไร ตราบใดที่คุณเซ็นชื่อในเอกสารหย่า คุณก็สามารถออกไปจากสถานที่แห่งนี้ได้”

จริงอยู่ที่ตระกูลเจียงเป็นหนี้บุญคุณตระกูลซ่ง ตระกูลซ่งเสนอเงื่อนไขที่ตระกูลเจียงไม่สามารถปฏิเสธได้ อย่างไรก็ตาม แค่ซ่งหยุนหยุนยอมเซ็นเอกสารหย่า เรื่องนี้ก็จบแล้ว

ซ่งหยุนหยุนมองไปที่ฮั่วซุน ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย ถ้าเธอปฏิเสธ เธอก็จะไม่ได้เข้าไปในตระกูลเจียงอีก

และจะไม่เปิดให้เจียงเหยาจิงมีโอกาสได้บังคับตัวเธอเองอีก

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วก้าวขาออกจากลิฟต์

ฮั่วซุนขมวดคิ้ว ไม่พูดอะไร แล้วพาเธอเข้าไปในห้องวีไอพีสุดหรู ภายใต้แสงไฟสลัว เธอเห็นเจียงเหยาจิงนั่งอยู่บนโซฟากับผู้ชายข้าง ๆ

“เฮ้ย” เธอดึงดูดความสนใจของชายคนนั้นทันทีเดินเข้ามา เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าพลางพูด “ใช้ได้ ผิวขาวเหมือนเครื่องลายคราม เอวเล็ก ลึกเข้าไปข้างในอก คงจะนุ่มมากแน่ ๆ”

เขาโบกมือ “มานั่งข้าง ๆ ผมนี่มา”

ซ่งหยุนหยุนเข้าไปดูเจียงเหยาจิง

เขานั่งหงายหลังพิงโซฟาและไขว้ขาอย่างสง่างาม ใบหน้าของเขาทั้งใบถูกซ่อนอยู่ในความมืด

เธอพยายามสังเกต แต่ก็ไม่เห็นสีหน้าการแสดงอารมณ์ของเขา

ชายคนนั้นลุกขึ้น และเดินเข้ามาเอาแขนวางไว้บนไหล่ของเธออย่างไม่แยแส

เขาถามเจียงเหยาจิงด้วยรอยยิ้มว่า “คุณไปหาจากที่ไหนเนี่ย? น่ามองกว่าพวกผู้หญิงที่แต่งหน้าหนา ๆ พวกนั้นซะอีก สาวร่างบางสวยธรรมชาติแบบนี้ ถูกใจผมจริง ๆ เลยครับ”

เจียงเหยาจิงไม่พูดอะไร และไม่ได้ห้ามพฤติกรรมของเขา นี่ถือเป็นการสมรู้เหรอ?

ซ่งหยุนหยุนรู้สึกชาหัวใจ นิ้วเรียวกำกระเป๋าแน่น

“ดื่มเหล้าได้ไหม” ชายคนนั้นพูดพลางเอื้อมมือไปแตะที่เอวของเธอ

เธอรังเกียจชายคนนี้มาก พลันขยับตัวห่างแล้วพูดว่า “ไม่”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน