พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1055

สายตาที่อี้ จิ่นหลีใช้มองมาทำให้อี้หรานรับรู้ได้ถึงความอันตราย จนเธอ…อยากจะหนีไป!

เธออยากหนีไปให้ไกลจนกว่าจะลับสายตาของเขา!

ทันใดนั้น ฝ่ามือของเธอก็ถูกคว้าไปจับไว้ “คุณกลัวหรือเปล่า?”

หลิง อี้หรานได้สติกลับมาอยู่กับปัจจุบัน พบว่าเป็นลี่เฉินนั่นเองที่จับมือเธอ มือที่จับกันอยู่สั่นเล็กน้อย

ไม่สิ ความจริงแล้วมือที่สั่นคือมือของเธอต่างหาก!

‘ฉันกลัวเหรอ? ฉันกลัวอี้ จิ่นหลี?’

“ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวผมจัดการเอง” เสียงของกู้ ลี่เฉินดังขึ้นใกล้หู

อี้หรานสูดหายใจเข้าลึก ก่อนที่มือจะค่อย ๆ หายสั่น

หญิงสาวมองไปยังอี้ จิ่นหลีที่กำลังตรงมาทางนี้ ดวงตาจับจ้องมาที่เธอโดยไม่ลดละ ไม่ยอมคลาดสายตาแม้วินาทีเดียว ราวกับจะสื่อให้รู้ว่าเขามาที่นี่ก็เพราะเธอ!

‘ไม่มีทาง!’

หลิง อี้หรานเข้าใจว่า ตัวเองคงคิดมากไป ต่อให้อี้ จิ่นหลีจะมาตามหาเธอจริง ๆ มันก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องทำให้มันวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้น… เธอเคยพูดกับจิ่นหลีไปชัดเจนแล้วว่า จะไม่มีวันกลับไปหาเขาอีก!

ร่างสูงของจิ่นหลีตรงมาหาอี้หราน แววตาของชายหนุ่มส่อประกายเย็นชา ทว่ายังคงความเป็นกันเอง ริมฝีปากบางโค้งขึ้นเล็กน้อย

“ไม่ยักรู้ว่าพี่ชอบงานเลี้ยงพวกนี้ ว่าแต่ทำไมถึงรีบกลับนัก? ไม่อยู่ต่ออีกหน่อยเหรอ?” จิ่นหลีพูดขณะมองมาที่อี้หราน น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนราวกับกำลังสนทนาตามปกติ