พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1056

คนที่ยืนอยู่โดยรอบไม่มีใครกล้าขยับตัว ไม่มีใครกล้าแม้กระทั่งจะหายใจ

ชายหนุ่มทั้งสองคนถือว่าเป็นผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองเฉิน แน่นอนว่าทั้งคู่อาจกลายเป็นเหมือนระเบิดเคลื่อนที่ได้หากสถานการณ์ยังดำเนินต่อไป

“แล้วไง?” อี้ จิ่นหลีถามเสียงเย็น

หลิง อี้หรานมองอี้ จิ่นหลี โดยที่ยังจับมือของกู้ ลี่เฉินไว้อยู่ “คุณเป็นอะไรไหมคะ? เจ็บหรือเปล่า? ในงานเลี้ยงมีหมอบ้างไหม?”

เธอเข้าใจว่าในงานเลี้ยงใหญ่โตแบบนี้ย่อมต้องมีเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์มาคอยช่วยดูแล เผื่อเกิดกรณีฉุกเฉิน

“ผมไม่เป็นไรมาก แค่มือหัก” กู้ ลี่เฉินบอก รู้สึกเหมือนผ่านมาหลายปีมากแล้วที่ไม่ได้เจ็บปวดจากอาการกระดูกหักแบบนี้

แต่เพราะความเจ็บในตอนนี้ ทำให้ชายหนุ่มรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดที่อี้หรานเคยเผชิญตอนที่ถูกหักนิ้ว

‘เธอเคยผ่านอะไรมามากมายขนาดไหนกัน? สิ่งที่เธอเจอมาคงเจ็บยิ่งกว่าฉันตอนนี้เป็นสิบหรือร้อยเท่า!’

ใบหน้าของอี้หรานเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เธอรู้ดีว่า ต้นเหตุที่ทำให้ลี่เฉินต้องโชคร้ายแบบนี้ก็คือเธอ

“จะไม่เป็นไรได้ยังไงคะ! ถ้าคุณไม่รีบรักษา เดี๋ยวมันก็…”

ก่อนที่หญิงสาวจะทันได้พูดจนจบประโยค แรงกระชากจากด้านหลังก็ดึงเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของใครบางคน

อี้หรานตัวแข็งทื่อ พยายามดิ้นรนจากพันธนาการ “อี้ จิ่นหลี ปล่อยนะ!”

แต่แทนที่จะปล่อย อี้ จิ่นหลีกลับอุ้มเธอขึ้นพาดไหล่