รถเคลื่อนมาจนถึงถนนฮวยไห่ และมีร้านริมทางอยู่ข้างหน้า
เย่เหวินหมิงบอกคนขับรถให้จอด จากนั้นเขาก็ลงจากรถไปตามลำพัง
คนขับพูดว่า “คุณเย่ครับ ผมแนะนำร้านอื่นให้คุณได้นะครับ ถ้าคุณอยากทานมื้อดึกที่นี่”
“ไม่เป็นไร ขอบคุณ” เย่เหวินหมิงกล่าวปฏิเสธเบา ๆ จากนั้นเขาก็ตรงไปยังสถานที่ที่คนพลุกพล่าน
ร้านข้างทางดูไม่เข้ากับเย่เหวินหมิงเลยแม้แต่น้อย ปกติแล้ว เขาก็คงไม่เคยมาในที่แบบนี้
แต่วันนี้... ในที่สุดเขาก็เห็นร่างบางตรงนั้น
แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คน แต่เขาก็เห็นเธอด้วยเพียงแวบเดียวที่มอง... เธอยังคงผอมบางอย่างเช่นเคย แต่งตัวเชย ๆ ในชุดสีน้ำตาลพร้อมด้วยผ้ากันเปื้อน เธอดูแตกต่างไปมากจากเมื่อก่อนตอนที่อยู่กับเขา
โจวเชียนหยุนก้มหน้าก้มตาทำอาหาร ความร้อนจากกระทะพุ่งเข้าหาใบหน้าที่ยังสวยงามของเธอ การเคลื่อนไหวของเธอมีชั้นเชิง เธอใช้แขนเรียวโยนอาหารและพลิกออกจากกระทะได้อย่างคล่องแคล่ว
จู่ ๆ เย่เหวินหมิงก็นึกไปถึงตอนที่เธอบอกว่า เธอจะไปทำอาหารให้เขา แต่กลับจบลงด้วยสภาพที่ดูไม่จืด และในท้ายที่สุดเขาก็ทำข้าวผัดไข่ที่พวกเขาสองคนช่วยกันจัดการจนหมดเกลี้ยง
ตอนนั้นเธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เหวินหมิง คอยดูนะคะ ฉันจะทำกับข้าวให้คุณกินทุกวัน! ฉันจะเป็นภรรยาที่ดีและขุนคุณให้อ้วนเลยคอยดู!”
หลังจากพูดจบเธอก็หัวเราะออกมาในทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...