พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1067

“เธอตั้งร้านขายอาหารหาเงิน ส่วนฉันก็มาที่นี่เพื่อซื้ออาหารไง ฉันจะกินหมดหรือไม่หมดก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะต้องกังวล” เย่เหวินหมิงกล่าว จากนั้นเขาก็เดินไปยังโต๊ะตัวหนึ่งที่ยังว่างและนั่งลง

ความเย้ายวนใจของเขาไม่เหมาะกับที่ที่เขาอยู่โดยสิ้นเชิง

โจวเชียนหยุนไม่คิดว่าเย่เหวินหมิงจะมาที่นี่เพื่อสั่งอาหาร! ‘เขาต้องการอะไรกันแน่?’

เธอก้มหน้าก้มตาทำอาหารขณะที่ความคิดเหล่านั้นวนเวียนอยู่ในหัว

เธอเสิร์ฟอาหารลงบนโต๊ะสี่เหลี่ยมตรงหน้าเขาจานแล้วจานเล่า และใช้เวลาไม่นานอาหารก็เต็มไปทั้งโต๊ะสี่เหลี่ยมจัตุรัสนั้น

โจวเชียนหยุนดีใจที่ร้านของเธอมีอาหารทั้งหมดสิบเมนูเท่านั้น ไม่อย่างนั้นโต๊ะสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ นั่นคงจะรองรับอาหารได้ไม่ครบทุกเมนู

เมื่อโจวเชียนหยุนเสิร์ฟจานสุดท้ายแล้ว จู่ ๆ เย่เหวินหมิงก็พูดขึ้นว่า “ฝีมือทำอาหารของเธอดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากเลยนะ”

โจวเชียนหยุนตัวสั่นเล็กน้อย “คนเราเปลี่ยนกันได้ค่ะ”

ถ้าเธอยังเป็นเหมือนเดิมอยู่ เธอคงจะเลี้ยงอาหยันน้อยไม่ได้เลยด้วยซ้ำ! เธอไม่ได้บำรุงตัวเองด้วยเครื่องสำอางราคาแพงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ทั้งยังแต่งหน้าเล็กน้อยก็ตอนที่ออกจากบ้านเท่านั้น

ตอนนี้ เธอใช้ครีมทาหน้าราคาถูกเวลาที่อากาศหนาว ส่วนพวกเครื่องสำอาง... เป็นสิ่งที่ไกลตัวเธอมาก

เมื่อก่อนตอนที่เธออยากเรียนทำอาหาร มือของเธอก็เต็มไปด้วยรอยแผลพุพอง แม้ว่าตอนนี้แผลพุพองเหล่านั้นจะจางหายไปแล้ว แต่รอยแผลเป็นก็ยังหลงเหลือ ฝ่ามือของเธอด้านไปแล้ว ผิวของเธอไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย