พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1077

‘เธอกลัวเหรอ นี่ฉันทำเธอกลัวเหรอ?’

เขาอยากทำให้เธอตกใจเพื่อสอนเธอ และแสดงให้ดูว่าเขาใจดีแค่ไหน เขาแค่ต้องการให้เธอรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าเขาไม่ให้เกียรติเธอจริง ๆ

แต่เมื่อเขาเห็นเธอในสภาพนี้ เขาก็รู้สึกเหมือนมีก้อนหนัก ๆ กดทับอยู่ในอกของเขา นี่มันไม่ต่างอะไรกับการลงโทษตัวเขาเองเลย!

เขายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน “ก็ได้ ๆ ฉันจะไม่บังคับเธอแล้ว ไม่มีแล้ว ไม่มีอีก”

เธอมองตรงไปที่เขาราวกับไม่อยากเชื่อว่าเขาจะพูดอะไรแบบนี้

เธอไม่คิดว่า จู่ ๆ ตัวเองจะร้องไห้ออกมาหนักขนาดนี้ เธอเคยบอกตัวเองว่าต่อให้เธอโดน ‘ข่มขืน’ เธอก็จะไม่เก็บมาใส่ใจ เธอจะคิดว่าตัวเองโดนผีอำก็เท่านั้น!

ถึงอย่างนั้น... เมื่อเธอติดอยู่ในสถานการณ์ที่เธอต่อต้านไม่ได้ ช่วงเวลาที่เธอเคยอยู่ในคุกก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ในตอนนั้นราวกับว่า ไม่ว่าเธอจะดิ้นรนขัดขืนมากแค่ไหน ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับเธอก็ไม่ลดน้อยลงเลย

เหมือนกับเธอไม่ใช่มนุษย์คนหนึ่งในสายตาของพวกเขา เธอเป็นเพียงแค่อะไรบางอย่างที่พวกเขาเตะ และใช้หาประโยชน์ให้ตัวเอง

สิ่งที่เรียกกันว่าสิทธิมนุษยชน ศักดิ์ศรี... ต่างก็ถูกเหยียบย่ำไปจนหมดสิ้น!

ดวงตาของเธอยังคงเต็มไปด้วยน้ำตา และเธอก็มองไปยังเขาผ่านม่านน้ำตานั้น

ดวงตาสีดำขลับของเขาสบมาที่เธอ “ไม่ต้องห่วง ฉันจะรักษาคำพูด!”