พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1089

‘แม้ว่าเธอจะไม่ได้รักฉัน แต่ตอนนี้เธอก็อยู่กับฉันแล้วไม่ใช่เหรอ?’

หลิงอี้หรานรู้สึกได้เพียงน้ำหนักที่กดทับบนไหล่ข้างหนึ่งของเธอ น้ำหนักบางส่วนของเขาตอนนี้อยู่บนไหล่ของเธอ

เขาดูเหมือนคนที่หมดแรงสุด ๆ และมองหาบางอย่างเพื่อพยุงตัวไว้ แม้จะเป็นสิ่งชั่วคราวก็ตาม

ถ้าหากเธอผลักไสเขาราวกับว่าเขาจะตกหน้าผาไป เธอดูเหมือนจะเป็นสิ่งนั้น และเป็นสิ่งเดียวบนโลกใบนี้ที่จะช่วยประคองเขาไว้ได้

‘พระเจ้า ฉันมีความคิดแบบนั้นได้ยังไง?’ หลิงอี้หรานคิดพลางหัวเราะให้ตัวเอง เธอไม่มีทางเป็นสิ่งเดียวที่จะช่วยประคับประคองเขาได้หรอก นี่ก็เป็นแค่ภาพลวงที่เกิดจากสภาพอันเหนื่อยอ่อนของเขาก็เท่านั้น

“งั้น... คุณก็พักเถอะ ฉันจะกลับไปห้องตัวเองแล้ว” หลิงอี้หรานกล่าวขณะที่พยายามจะจากไป

ถึงอย่างนั้นพอเธอหมุนตัว จู่ ๆ เขาก็ตรึงเธอลงบนเตียงก่อนที่เธอจะทันได้ก้าวออกไป

“ปล่อยฉันนะ!” เธอพยายามจะผลักเขาออกไปอย่างตื่นตระหนก แต่เขากลับกอดเธอไว้แน่นขึ้น

“ฉันไม่ได้จะทำอะไรเธอ ฉันแค่... จะกอดเธอไว้แบบนี้” เขาพูดพึมพำขณะฝังใบหน้าไว้บนไหล่ของเธอพลางสูดดมกลิ่นและสัมผัสอุณหภูมิของเธออย่างตะกละตะกลาม

ราวกับว่านี่เป็นวิธีเดียวที่จะเติมเต็มช่องว่างในหัวใจของเขา ทำให้เขามั่นใจว่าเขาจะนอนหลับ... ลงได้...

หลิงอี้หรานตัวแข็งทื่อในขณะที่เธอกังวลว่า อี้จิ่นหลีอาจทำอะไรกับเธอ แต่เขาแค่กอดเธอไว้... ตามที่เขาพูด!

ถึงอย่างนั้นเขาก็กอดเธอไว้แน่นราวกับเด็กน้อยกอดของเล่นชิ้นโปรดจนเธอไม่สามารถหลุดออกไปจากอ้อมกอดนี้ได้เลย

นอกจากนี้... ถึงเธอจะหลุดออกไปได้ แต่เขาก็คงใช้กำลังบังคับให้เธอกลับเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาได้อยู่ดี หากเขาต้องการ