พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1093

“ฉันสงสัยขึ้นมาเลยกินไปทีเดียวสองถึงสามเม็ด ผลคือฉันหลับไปสามวันและต้องล้างท้องที่โรงพยาบาล หลังจากนั้นพวกเขาเลยรู้กันว่าคนรับใช้คนนั้นเป็นคนเปลี่ยนยา” เขาพูดพลางเงยหน้ามองเธอด้วยความเย้ยหยันตนเองอย่างรุนแรงในแววตา

“แล้วรู้อะไรไหม? คนรับใช้คนนั้นเป็นคนที่ดีกับฉันที่สุดในตอนที่ฉันเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์อี้ เธอแสดงออกว่าเป็นห่วงฉัน ทุกวันเธอจะยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะที่มองฉันทาน ‘วิตามิน’ ที่เธอเป็นคนเปลี่ยน”

ความโกรธปะทุขึ้นในหัวใจของหลิงอี้หราน “คนเราทำแบบนี้กับเด็กแค่เพื่อความสบายและได้ออกไปเที่ยวกับแฟนได้ยังไง? เธอไม่คิดถึงผลกระทบของเด็กที่ต้องกินยานอนหลับเข้าไปเป็นจำนวนมากเลยหรือไง?”

ในกรณีที่แย่ที่สุดอาจทำให้เด็กเกิดความผิดปกติทางจิตได้เลยนะ

อี้จิ่นหลียิ้มอ่อน “มีคนแบบนั้นมากมายบนโลกใบนี้ พวกเขายอมเซ่นชีวิตของคนอื่นเพื่อผลประโยชน์เพียงเล็กน้อยได้อย่างง่ายดาย"

“แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น? คนรับใช้คนนั้นเป็นยังไงต่อ?” หลิงอี้หรานถาม

“ตระกูลอี้ก็ไล่เธอออก” เขาพูดเสียงแผ่ว

หลิงอี้หรานเข้าใจว่า ถ้าคนรับใช้คนนั้นโดนไล่ออก เธอคงจะทุกข์ทรมานไปตลอดทั้งชีวิต

“หลังจากนั้นคุณก็เลยเกลียดการทานยาเหรอ?”

“อืม” เขาตอบเพียงเบา ๆ การทานยาย้ำให้เขานึกถึงความเจ็บปวดตอนที่ต้องล้างท้องและประสบการณ์อันเลวร้ายของการนอนที่โรงพยาบาลในสภาพอ่อนแรง

แม้ว่านายท่านอี้จะมาเยี่ยมเขาที่ห้องพักผู้ป่วย แต่ก็ไม่มีความห่วงใยใด ๆ เล็ดลอดออกมาจากดวงตาของท่านเลย ท่านเพียงบอกเขาว่า วิตามินโดนสลับออกไปเท่านั้น

“คราวนี้แกยังโชคดีนะ ถ้าแกเชื่อใจคนง่าย ๆ อีก แกคงต้องตายเท่านั้น ฉันก็ช่วยแกไม่ได้ถึงแกจะเป็นหลานของฉันก็ตาม แกไม่มีสิทธิ์จะอยู่ในตระกูลอี้ถ้าแกไม่รู้จักเตรียมตัวให้พร้อม!”