พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1117

เขายิ้มบาง ๆ “ผมกับท่านเคยคุยกันราบรื่นด้วยเหรอครับ? ในตระกูลไป๋ก็มีแค่ท่านนี่แหละ ที่อยากให้ผมตายมากที่สุด”

ชินเหลียนอีคิดเรื่องนั้น ‘ก็จริง ตอนนี้ไป๋ทิงซินเป็นคนดูแลตระกูลไป๋อยู่ ดังนั้นคุณนายใหญ่และครอบครัวของเธอจึงโกรธจนอกจะแตกตายเป็นธรรมดา’

“พวกเขาเป็นคนที่ทำให้คุณกับเกาจิ้งหรงเจอกันวันนี้ พวกเขาอยากจะหาโอกาสจัดงานแต่งงานระหว่างตระกูลไป๋และตระกูลเกาเพื่อที่พวกเขาจะได้กลับมามีสิทธิ์และอำนาจในตระกูลไป๋อีกครั้ง” ไป๋ทิงซินกล่าว

ชินเหลียนอีกะพริบตา “แต่ถ้าเขาจะใช้ตระกูลเกามาสู้กับคุณ ทำไมพวกเขาถึงไม่ให้เกาจิ้งหรงแต่งกับพี่น้องต่างแม่ของคุณล่ะคะ?”

“เกาจิ้งหรงก็แค่เครื่องสังเวยเท่านั้นแหละครับ” ไป๋ทิงซินกล่าว

“เครื่องสังเวยเหรอคะ?” ชินเหลียนอีงุนงง “เกาจิ้งหรงไม่ใช่ลูกสาวตระกูลเกาหรอกเหรอคะ?”

“เธอเป็นลูกสาวตระกูลเกาก็จริง แต่เธอก็แค่เด็กที่ตระกูลเการับเข้ามาเลี้ยงเพราะเข้าใจผิดน่ะ ตระกูลเกาหาลูกสาวตัวจริงที่หายไปเจอแล้ว พวกเขาแค่ไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการเท่านั้น แม้แต่ตัวเกาจิ้งหรงเองก็ยังไม่รู้เรื่องนี้”

ดวงตาของชินเหลียนอีเบิกกว้างขึ้นในทันที ‘ไม่มีทาง ล้อกันเล่นหรือปล่าเนี่ย? นี่ไม่ใช่เนื้อเรื่องละครน้ำเน่าในทีวีหรอกเหรอ!’

“สำหรับตระกูลเกาแล้ว ลูกสาวแท้ ๆ ที่เป็นสายเลือดตัวจริงย่อมสำคัญกว่า สำหรับเกาจิ้งหรงแล้ว เพราะเธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ แล้ว เธอจึงกลายเป็นเครื่องสังเวยที่พวกเขาจะใช้เท่านั้น” ไป๋ทิงซินยังคงกล่าวต่อไปว่า “พวกเขาคิดว่าถ้าพวกเขาให้เกาจิ้งหรงแต่งงานกับผมแล้ว ผมกับตระกูลเกาจะเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน พอถึงเวลาตระกูลเกาก็จะย้ายข้างและทิ้งผมให้หมดอำนาจ จากนั้นแล้วตระกูลไป๋ก็จะตกไปอยู่ในมือของคุณนายใหญ่และครอบครัวของท่านโดยปริยาย”

อารมณ์ของชินเหลียนอีแปรเปลี่ยนไปมาเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เธอรู้สึกว่าไอคิวของเธอต่ำต้อยเกินกว่าจะเข้าใจละครแก่งแย่งชิงดีแบบนี้!

“แล้วคุณรู้ได้ยังไงคะ ว่าเกาจิ้งหรงไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของตระกูลเกา?” ชินเหลียนอีถาม

“ไม่ แกล้งก็ไม่ได้! เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ? เราจะไม่เลิกกันตั้งแต่ที่ตัดสินใจคบกัน!” เขาลูบหัวเธออย่างอ่อนโยนขณะที่พูด “ไม่ต้องห่วง ผมจะจัดการเรื่องตระกูลไป๋ให้เร็วที่สุด อย่างมากสุดก็ใช้เวลาสามเดือน!”

สามเดือน? “คุณจะทำอะไร?” ชินเหลียนอีถาม จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าไป๋ทิงซินดูเหมือนกำลังปิดบังเรื่องใหญ่ไว้

“ทำให้คุณนายใหญ่และครอบครัวของเธอสร้างปัญหาไม่ได้อีกน่ะสิ” ไป๋ทิงซินกล่าวพลางดวงตาจ้องมองเธอ “ผมบอกคุณก่อนหน้านี้แล้วไง ว่าผมจะไม่ยอมให้คุณมาแปดเปื้อนกับเรื่องในตระกูลไป๋ และผมก็จะทำตามที่พูดด้วย!”

ชินเหลียนอียิ้ม “ค่ะ ฉันเชื่อคุณ คุณทำได้!”

สีหน้าที่เชื่อมั่นในตัวเขาทำให้เขารู้สึกปั่นป่วนในหัวใจ เขาโน้มตัวลงและใช้ริมฝีปากสัมผัสบริเวณรอยที่เขากัดเธอ “เจ็บไหมครับ?”