พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1118

เธอกลอกตามองเขา “คุณคิดว่าไงล่ะ? ถ้าโดนกัดเองบ้างจะได้รู้”

เขากล่าวว่า “ได้สิ ถ้าอยากกัดผมก็กัดเลย”

ชินเหลียนอีถลึงตา ‘ไม่มีทาง เขาจะให้ฉันกัดเขาเหรอ?’

ถึงอย่างนั้นถ้าเธอต้องกัดเขาก็ดูเหมือนว่า... เธอจะทำไม่ได้! ชินเหลียนอีมองไปยังใบหน้าตรงหน้าเธอที่เรียกได้ว่างดงาม

รูปลักษณ์ของเขาดูเป็นกลางมากกว่า แต่ก็ไม่ถึงกับหวานแบบผู้หญิง รายละเอียดบนใบหน้าของเขาชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อเธอมองเขาในระยะใกล้เช่นนี้ ใกล้จนเธอแทบจะนับขนตาที่ขยับไปมาเล็กน้อยของเขาได้ เขาช่าง... เย้ายวนใจเสียจริง!

ชินเหลียนอีอดไม่ได้ที่จะยื่นปากออกไปจูบและเลียเขา

เธอไม่อยากกัดเขา เพราะอย่างนั้นจึงออกมาเป็นเช่นนี้

ไป๋ทิงซินตัวสั่น ริมฝีปากบางของเขาอ้าออกเล็กน้อยและกล่าวด้วยเสียงแหบพร่าว่า “คุณไม่ได้จะกัดเหรอ?”

“คุณงดงามขนาดนี้ ฉันทนทำแบบนั้นไม่ได้หรอก!” ชินเหลียนอีกล่าวขณะที่แทบจะขึ้นคร่อมเขาและจูบเขาไม่หยุด

“เหลียนอี...” เขาพึมพำในลำคอ น้ำเสียงของเขาแหบพร่าเสียงยิ่งกว่าเดิม “ถ้า... ถ้าคืนนี้คุณยังอยากกลับบ้านอยู่ก็หยุดเถอะ”

“งั้นฉันไม่กลับ” เธอพูดและวางแขนโอบรอบคอของเขาราวกับว่าไม่อยากจากเขาไปในคืนนี้

เธออยากจะอยู่กับเขา เธออยากจะกอดเขาไว้ให้แน่น เธออยากจะบอกกับตัวเองว่าเธอควรจะชื่นชมความโชคดีของเธอที่สามารถอยู่กับคนที่เธอรักได้!

ดวงตาของไป๋ทิงซินเจ้าเล่ห์ จู่ ๆ เขาก็โน้มตัวลงและอุ้มเธอขึ้นมาก่อนจะพาไปยังห้องนอน