พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1133

หลิงอี้หรานอยากจะตอบปฏิเสธ แต่เมื่อมองไปยังสีหน้าจริงจังของกู้ลี่เฉิน เธอก็ได้แต่กลืนคำปฏิเสธลงทันที

โทรศัพท์มือถือในมือเธอดูเหมือนจะหนักขึ้นเล็กน้อย

กู้ลี่เฉินกล่าวว่า “มาเถอะ ผมจะไปส่งคุณกลับบ้านก่อน ผมจะเป็นคนสืบเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เอง! คุณจะต้องไม่โดนทำร้ายฝ่ายเดียว”

“เราแจ้งความไปแล้ว และเขาจะสืบเรื่องนี้เองแหละค่ะ” หลิงอี้หรานกล่าว

“ผมไม่มั่นใจว่าตำรวจจะสืบเรื่องนี้ให้” กู้ลี่เฉินกล่าว ถ้ามีใครพยายามทำร้ายเธอ งั้นเขาก็จะเป็นคนจัดการงูเห่าเอง “ผมจะไม่ปล่อยคนที่ทำร้ายคุณไป!”

ในทันใดนั้นเองหลิงอี้หรานก็ถามว่า “แล้วถ้าคนที่อยากทำร้ายฉันเป็นหวาลี่ฟางล่ะคะ? คุณก็จะไม่ปล่อยเธอไปเหรอ?”

กู้ลี่เฉินนิ่งไปในทันที ความเป็นไปได้นี้เป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาอยากจะคิดถึง เขาสามารถลงโทษคนอื่น ๆ อย่างรุนแรง และทำให้พวกเขาชดใช้อย่างสาสมได้กว่าพันครั้ง

ถึงอย่างนั้น... ลี่ฟางก็เป็นคนที่เขาคิดถึงมากว่า 20 ปี และเป็นคนที่ช่วยชีวิตเขาตอนที่เขายังเด็กเลยนะ!

ถ้าเป็นไปได้เขาอยากให้เธอมีชีวิตที่มั่งคั่งและสงบสุข

เมื่อเห็นแบบนี้หลิงอี้หรานก็หัวเราะกับตัวเอง “ช่างเถอะค่ะ” เธอเดินออกจากสถานีตำรวจพลางพูด

เธอเดินช้าลงเรื่อย ๆ เพราะรองเท้าของเธอที่ข้างหนึ่งมีเชือกรองเท้าและอีกข้างหนึ่งไม่มี

เมื่อเธอเดินลงบันไดข้างนอกสถานีตำรวจ เธอยกเท้าแล้วรองเท้าที่ไม่มีเชือกก็หลุดลอยออกไป

“อุ๊ย!” หลิงอี้หรานร้องออกมาเบา ๆ เธอกำลังจะเดินลงไปเก็บรองเท้าในตอนที่มีร่างหนึ่งเดินไปข้างหน้าไวกว่าเธอแล้วหยิบมันขึ้นมา

เพราะกระดูกนิ้วมือของเธอไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้องในตอนนั้นและส่งผลมาจนถึงทุกวันนี้จนทำให้เธอเจ็บปวดทรมานกับมันมาก

ถึงอย่างนั้นความวิตกกังวลของเธอกลับนำมาซึ่งรอยยิ้มของบนริมฝีปากของกู้ลี่เฉิน ซึ่งทำให้ใบหน้าที่เฉยเมยมาตลอดของเขากลายเป็นใบหน้าเปี่ยมสุขของวัยเยาว์อันแสนบริสุทธิ์

เขาพูดว่า “ดีจังที่คุณเป็นห่วงผม”

เธอตัวแข็งทื่อไป “ดีตรงไหนกันคะ?”

เขากล่าวว่า “นี่หมายความว่าคุณมีผมอยู่ในใจ ถึงมันจะเป็นที่เล็กมาก ๆ แต่มันก็มีนะ!”

หลิงอี้หรานตะลึงไป เธอไม่มีทางตอบโต้สิ่งที่เขาพูด เพราะว่า... เขาคือเฉินเฉิน! เฉินเฉินที่ผ่านร้อนผ่านหนาวร่วมมากับเธอ!