เขาต้องเลือกทำตามหัวใจของตัวเองเป็นอย่างแรก!
หลิงอี้หรานไม่รู้ว่าจะตอบโต้คำพูดของกู้ลี่เฉินอย่างไรไปครู่หนึ่ง และความเงียบก็ปกคลุมระหว่างพวกเขา
ในตอนนั้นเอง ที่นั่งข้าง ๆ อี้หรานว่างลงเพราะมีผู้โดยสารลุกขึ้นเพื่อลงรถพอดี
“คุณจะนั่งลงไหม? หรือคุณอยากจะยืนกับผม?” กู้ลี่เฉินถาม
หลิงอี้หรานเม้มปากและนั่งลง อย่างน้อยถ้าเธอนั่งลงแล้วเขายืน ระยะห่างระหว่างพวกเขาก็คงไม่ใกล้ชิดกันจนเกินไป และความกดดันก็คงจะไม่ชัดเจนมากเกินไปด้วย
ทว่าในเวลาต่อมาเธอก็ต้องคืนคำพูดในความคิดก่อนหน้าทั้งหมดไป
กู้ลี่เฉินเดินมายังที่นั่งของเธอ เขาวางมือบนที่จับตรงเก้าอี้ ด้วยความสูงของเขาเมื่อเขาทำอย่างนั้นหลังของเขาจึงโน้มลงมาเล็กน้อย และทำให้ดูคล้ายกับว่าเขากำลังกักขังเธอไว้ด้วยแขนของเขา
หลิงอี้หรานรู้สึกได้เพียงความอึดอัดพลางก้มหน้าลงมองพื้น เธอพยายามเพิกเฉยต่อกู้ลี่เฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ
ถึงอย่างนั้น อีกหลายป้ายกว่าเธอจะลง อย่างน้อยก็ใช้เวลาตั้ง 40 นาทีเลยนะ!
หลิงอี้หรานหลับตาลง และทำเป็นว่างีบหลับไป
กู้ลี่เฉินก้มลงมองร่างบางซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ จากมุมที่เขามองแล้ว เขาเห็นผมสีดำ คิ้วโก่งของเธอ ดวงตาที่หลับลง และปลายจมูกเล็ก ๆ ... เธอช่างดูน่ารักมากเหลือเกิน
เขาตกหลุมรักเธอ และถูกเธอดึงดูดไปตั้งแต่ตอนไหนกันนะ?
ถ้าเป็นเพราะรูปลักษณ์ตั้งแต่แรก ทำไมดูเหมือนว่ายิ่งเวลาผ่านไป เขากลับยิ่งมีใจใฝ่หาเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ ล่ะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...