พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 115

พอคุยเสร็จก็วางสาย

คุณท่านอี้ถือโทรศัพท์ในมือของเขาสักพักก่อนที่จะส่งต่อให้กับพยาบาลผู้ดูแล

“ฉันไม่ควรกังวลใช่ไหม? มันจะดีมากถ้ามันเป็นเรื่องจริงและบางครั้งการที่เขาไม่รู้จักตัวเองก็เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดเช่นเดียวกับลูกชายของฉันเมื่อหลายปีก่อนที่สัญญากับฉันว่า 'พ่อ ฉันจะไม่มีวันลืมความรับผิดชอบของตระกูลอี้เพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง'

"และในที่สุดลูกชายของฉันก็ละทิ้งตระกูลอี้ไปเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง เขาไม่ต้องการชีวิตของเขาด้วยซ้ำ!"

“ตามสืบและหาว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ฉันต้องการรู้ทุกรายละเอียดเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น" คุณท่านอี้สั่งอย่างใจเย็น

“ครับท่าน" ชายสวมสูทสีดำและแว่นตาขอบทองกล่าว ซึ่งกำลังนั่งอยู่ที่มุมห้องของโรงพยาบาล นิ้วของเขากดผ่านแป้นพิมพ์แล็ปท็อปอย่างรวดเร็ว

หลิง อี้หราน นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล จิตใจของเธอยังคงว้าวุ่น ท้ายที่สุด มีหลายสิ่งเกิดขึ้นภายในช่วงเวลาหนึ่งวันและเธอไม่สามารถสัมผัสได้

แพทย์และพยาบาลเพิ่งมาเยี่ยมเพื่อทำการทดสอบขั้นพื้นฐานกับเธอ เจาะเลือดและทำการตรวจบางอย่าง ในช่วงบ่ายหลังจากผลการตรวจเลือดออกมาพวกเขาสามารถระบุสภาพของเธอได้

จากนั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้องของเธอเบา ๆ จากนั้นผลักให้เปิดเพื่อเข้าไป

หลิง อี้หราน ศึกษาชายหนุ่มในชุดสูทและเนคไทที่ดูสุภาพและอ่อนโยน “เขาคงแก่กว่าฉันแค่ไม่กี่ปี”

ชายคนนั้นมองไปที่หลิง อี้หราน ด้วยรอยยิ้มและพูดว่า "ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณหลิง ผมชื่อเกา กงหมิง... เลขาของคุณจิน นี่คือโทรศัพท์และกระเป๋าของคุณ คุณช่วยตรวจสอบสิ่งของในกระเป๋าของคุณได้ไหมและยืนยันว่าไม่มีอะไรหายไป?”