พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1153

“ฉัน... ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะ...” บริกรหญิงตื่นเต้นมากจนพูดตะกุกตะกัก และแก้มของเธอก็ขึ้นสีเรื่อเนื่องจากความรู้สึกเขินอาย

อี้จิ่นหลีกล่าวว่า “ในเมื่อผู้ชายคนนี้ตั้งใจจะถอดเล็บเธอ เธอก็ดึงของเขาทั้งสิบนิ้วออกซะเลยตอนนี้สิ”

“นายน้อยอี้คะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณมาได้ทันเวลาพอดี เล็บฉันก็คงโดนถอดไปหมดแล้วค่ะ แต่... ฉันคิดว่าเขารู้ว่าอะไรผิดแล้วแหละค่ะ... นายน้อยอี้คะ ทำไมครั้งนี้คุณไม่ปล่อยเขาไปก่อนล่ะคะ?” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวด้วยท่าทางบอบบางดูใจดีและไร้เดียงสา

ผู้หญิงลักษณะนี้สามารถเรียกความเอ็นดูและปลุกสัญชาตญาณอยากปกป้องของผู้ชายให้ออกมาปกป้องเธอได้

หลิงอี้หรานขนลุกเมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขา

เธอรู้สึกเหมือนนี่เป็นเรื่องตลกร้าย ผู้ชายที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นคือ ผู้ร้าย ในขณะที่หญิงสาวซึ่งได้รับบาดเจ็บที่นิ้วในชุดบริกรหญิงเป็นเหยื่อ

นี่อี้จิ่นหลีกำลัง... เรียกร้องความยุติธรรมให้ผู้หญิงคนนั้นเหรอ?

เธอเหม่อมองไปยังอี้จิ่นหลีซึ่งกำลังพูดคุยโต้ตอบกับบริกรหญิง จากมุมมองของเธอแล้ว สิ่งที่เธอเห็นในตอนนี้คือ ใบหน้าด้านข้างของเขา

เขามีสันกรามชัดเจนและดั้งจมูกเป็นสันตรง ริมฝีปากบางของเขาเผยอออกยามพูดบางอย่างกับอีกฝ่าย

บางอย่างที่เขาเคยพูดกับเธอปรากฏขึ้นในหัว... “ฉันจะมอบความยุติธรรมให้เธอเอง”

หลังจากนั้นเขาก็รื้อคดีของเธอ และช่วยเธอทวงคืนความยุติธรรม

ตอนนี้เขากำลังมอบความยุติธรรมให้แก่ผู้หญิงอีกคน

เธอลดสายตาลงเล็กน้อยและบอกตัวเองว่า ทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธออีกต่อไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เธอทำได้คือการจากไปเงียบ ๆ