“ไปกันเถอะ ผมจะไปส่งคุณ” กู้ลี่เฉินจับมือหลิงอี้หรานไว้และพาออกไปจากห้อง
อี้จิ่นหลีชำเลืองมองร่างของกู้ลี่เฉินและหลิงอี้หรานที่เดินจากไปด้วยปลายหางตา จากนั้นเขาก็สั่งเย่ฉงเว่ยเบา ๆ ว่า “บอกให้พนักงานออกไปให้หมด”
“ฮะ? แล้วพวกเขา...” เย่ฉงเว่ยชี้ไปยังบริกรหญิงซึ่งได้รับบาดเจ็บที่นิ้วและคุณหลี่ที่ยังคงนั่งคุกเข่าอยู่
“ให้เขาอยู่” อี้จิ่นหลีพูดเบา ๆ
เพราะเหตุนั้น เย่ฉงเว่ยจึงบอกให้พนักงานทั้งในและนอกห้องส่วนตัวออกไป
ในทันใดนั้นเอง คนในห้องก็เหลือเพียงอี้จิ่นหลี เย่ฉงเว่ย บริกรหญิงคนนั้น คุณหลี่ เกาฉงหมิง และบอดี้การ์ดหลายสิบคนของอี้จิ่นหลี
อี้จิ่นหลีจับมือของบริกรหญิงคนนั้นขึ้นมาและลูบนิ้วชี้ซึ่งมีผ้าพันแผลของเธอเบา ๆ สายตาที่ก้มลงมองต่ำดูเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนเป็นเขินอาย และความแปลกใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเย่ฉงเว่ยเล็กน้อย ‘จิ่นหลีสนใจผู้หญิงคนนี้จริง ๆ เหรอ?’
ถึงอย่างนั้นสิ่งที่อี้จิ่นหลีพูดในเวลาต่อมากลับทำให้เย่ฉงเว่ยประหลาดใจ
“ถ้าอยากโดนถอดเล็บนัก ก็ไปหาถอดเอาเองนะ เธอจะได้ทำตามความปรารถนาสักที” อี้จิ่นหลีพูดเสียงแผ่วขณะที่คลายมือออกจากการจับมือของหญิงสาว
ผู้หญิงคนนั้นหน้าถอดสีในทันที และตัวสั่นเล็กน้อย “นายน้อยอี้คะ... ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดถึงอะไร”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...