“อี้หราน... ถ้าขออะไรได้ ผมจะไม่ขอความรู้สึกขอบคุณจากคุณ...” เขาพึมพำ
เขาเป็นคนที่มีระยะห่างจากคนอื่นโดยไม่รู้ตัว แม้แต่เพื่อนของเขาอย่างเย่ฉงเว่ยก็พูดได้ว่า เขาเย็นชามากเสียจนทำให้คนอื่นรู้สึกได้ถึงความหมางเมิน
ราวกับว่าไม่ว่ายังไงก็ไม่มีใครสามารถเหยียบเข้ามาในหัวใจของเขาได้
ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะรู้แล้วว่าการที่เข้าไปในหัวใจของคนอื่นได้มันเป็นอย่างไร เขาเข้าหาเธออย่างเต็มที่และอยากจะเข้าไปในโลกของเธอ แต่เขาก็รู้สึกถึงความเหินห่างจากเธอได้ตลอดมา
แม้เธอจะยิ้มให้เขา แต่ดูเหมือนกับปฏิเสธไม่ให้เขาเข้าใกล้เธออยู่กลาย ๆ
เขาต้องทำอะไรถึงจะได้เข้าไปในหัวใจของเธอได้จริง ๆ ?
...
หลิงอี้หรานรีบไปยังชั้นของแผนกกุมารเวชผู้ป่วยใน เธอบอกชื่อของอาหยันน้อยกับพยาบาลที่โต๊ะพยาบาลและเดินไปหาที่ห้องพักผู้ป่วย
อาหยันน้อยกำลังหลับอยู่
เจ้าตัวน้อยนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล มีผ้าพันแผลพันรอบหน้าแข้งของเขา และใบหน้าก็ฟกช้ำ แม้ว่าดวงตาของเขาจะหลับอยู่ แต่มันก็บวมนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนว่าเขาจะโดนต่อยมา
คุณนายโจวนั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยของอาหยันน้อย น้ำตาไหลลงมาตามใบหน้าของเธอเงียบ ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...