พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 118

"น้ำตาของเธอทำให้ฉันรู้สึกทำอะไรไม่ถูกอยู่เสมอ ราวกับว่าฉันเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อให้เธอหยุดร้องไห้"

หลิง อี้หราน ร้องเสียงดังและทันใดนั้นก็กระโจนเข้าสู่อ้อมกอดของอี้ จิ่นหลี พลางร้องเสียงหลง

เธอไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมเธอถึงทำสิ่งนี้ในเวลานี้ แต่เมื่อเธอกอดเขาโดยให้ใบหน้าของเธอแนบไปที่หน้าอกของเขา เธอไม่จำเป็นต้องระงับตัวเองและเธอก็สามารถปลดปล่อยความเจ็บปวดทั้งหมดในใจของเธอได้โดยไม่ต้องกลัว

อี้ จิ่นหลี ก้มศีรษะลงและศึกษาหญิงสาวที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นในอ้อมกอดของเขา เขากอดเธอเบา ๆ ปล่อยให้เธอร้องไห้ออกมา

หลิง อี้หราน ไม่รู้ว่าเธอร้องไห้มานานแค่ไหนและเมื่อมันจบลงราวกับว่าไม่มีน้ำตาให้เธอหลั่งอีกแล้ว

อี้ จิ่นหลี ใช้ทิชชู่เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเธออย่างเบามือ "พี่สาว บอกผมได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?"

“คุณยาย" เธอพูดขณะสูดหายใจ

“เธอมาหาพี่เพื่อขอให้ปล่อยตัวหรือเปล่า?” เขาถามสายตาของเขามืดลงเล็กน้อย

“เปล่า คุณยายถามว่าสบายดีไหมและบอกให้ฉันไม่สนใจญาติของฉัน บอกว่าพวกเขาควรถูกขังไว้นานที่สุดเท่าที่พวกเขาสมควรจะได้รับ” หลิง อี้หราน ตอบด้วยน้ำเสียงที่ขึ้นจมูก

อี้ จิ่นหลี ค่อนข้างประหลาดใจ “คุณยายของพี่เป็นผู้หญิงที่ดี”

“คุณยายดีกับฉันมาก” หลิง อี้หราน บ่นพึมพำ "มันไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันเลย ที่คุณยายจะทำกับฉันดีขนาดนี้ เธอเต็มใจที่จะขัดแย้งกับทั้งครอบครัวในนามของการรักษาความยุติธรรมสำหรับฉัน"

“แล้วพี่ล่ะ อยากปล่อยญาติไปไหม?” อี้ จิ่นหลี ถาม

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย