พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1222

คืนนั้นเธอหลับไปในห้องตัวเอง และหลังจากคืนนี้เธอต้องไปนอนห้องเขา

อี้จิ่นหลีนั่งลงข้างเตียงและมองเธอซึ่งหลับอยู่ แสงจันทร์สีเงินคล้ายปรอทตกกระทบบนตัวเขาผ่านหน้าต่างทำให้เขาดูเหมือนรูปปั้น ดูสวยงามแต่ก็ดูเศร้าโศกเล็กน้อย

ราวกับว่ามีความกังวลหลายล้านสิ่งซุกซ่อนอยู่ในดวงตาของเขา

หลังจากนั้นพักใหญ่ขนตาของเขาก็ขยับเล็กน้อย เขาก้มหน้าลงและริมฝีปากของเขาก็ประทับลงบนมือขวาของเธออย่างจริงใจและเต็มไปด้วยความรัก

“อี้หราน รู้ไหมฉันรักเธอมากแค่ไหน?”

เขาพึมพำ ไม่ว่าเขาจะหลอกตัวเองมากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางหลอกความรู้สึกของตัวเองได้เลย

เขายังคง... รักเธอมากมายเสมอมา

...

หลิงอี้หรานคิดว่าตัวเองจะหลับลงยากในคืนแรกที่กลับมาอยู่ที่คฤหาสน์อี้ แต่เธอกลับหลับสนิทตลอดทั้งคืน

เมื่อเธอลืมตาขึ้นก็เห็นคนรับใช้หลายคนยืนอยู่ข้างเตียงเธอ โดยแต่ละคนถือของไว้แตกต่างกัน มีทั้งเสื้อผ้า รองเท้า ถุงเท้า เครื่องประดับ และเครื่องสำอางหลากหลายชนิด

หลิงอี้หรานขนลุกซู่ ก่อนหน้านี้เธอยังสะลึมสะลืออยู่ แต่ตอนนี้เธอตื่นเต็มตาเลยทีเดียว

“พวกคุณ...”

“นายน้อยอี้สั่งให้พวกเรามาช่วยแต่งตัวให้คุณวันนี้ค่ะ คุณผู้หญิง” หนึ่งในหัวหน้าคนรับใช้กล่าว

หลิงอี้หรานแทบจะอึ้งไปกับคำเรียกว่า ‘คุณผู้หญิง’

คุณผู้หญิง... ดูเหมือนนี่จะเป็นครั้งแรกที่เธอถูกเรียกด้วยสรรพนามแบบนั้น