พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1278

แม้ว่าโจวเชียนหยุนจะได้ยินบอดี้การ์ดของอี้จิ่นหลีรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นและรู้ความสามรถของอี้จิ่นหลีเป็นอย่างดีว่าเขาจะสามารถพาหลิงอี้หรานกลับมาได้อย่างปลอดภัย แต่เธอก็ยังต้องการได้ยินจากปากของหลิงอี้หรานเองเพื่อความสบายใจอยู่ดี

“ฉันไม่เป็นไรค่ะพี่โจว ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ” หลิงอี้หรานกล่าว

“ดีแล้ว” โจวเชียนหยุนถอนหายใจอย่างโล่งอก

“แล้วอาหยันน้อยเป็นไงบ้างคะ? ถ้าฉันว่างฉันจะไปหาเขาสักหน่อย” หลิงอี้หรานกล่าว สักพักแล้วที่เธอไม่ได้ไปเยี่ยมเจ้าตัวน้อย

โจวเชียนหยุนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “อาหยันน้อยสบายดี เขาคิดถึงเธอเหมือนกัน เอาล่ะ ฉันต้องกลับไปทำงานแล้ว มีลูกค้ามาพอดี ไว้ค่อยคุยกันนะ”

โจวชินหยุนพูดจบแล้วรีบกดวางสายและเก็บมือถือลง ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีลูกค้าใหม่เข้าร้านของเธออย่างที่พูดเลย

เธอยิ้มเจื่อนขณะก้มหน้าลง เธอแค่ไม่รู้ว่าต้องบอกอี้หรานยังไงดี ช่วงนี้มีหลายอย่างเกิดขึ้น อี้หรานตั้งท้อง และเธอก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องมากังวลเรื่องของเธออีก

หลังจากวันที่อาหยันน้อยออกจากโรงพยาบาล ลูกชายของเธอยังมีรอยฟกช้ำและบาดแผลเล็ก ๆ ตามร่างกาย ครูโรงเรียนอนุบาลยังพูดว่าเด็กคนนี้มักมีปัญหากับเด็กคนอื่น ๆ ในโรงเรียน

ด้วยเหตุนั้น ครูจึงกล่าวถึงประสบการณ์ที่ผ่านมาของเธออย่างนุ่มนวล โจวเชียนหยุนเข้าใจได้ในทันทีที่ได้ยินแบบนี้

ถูกจำคุก ประสบการณ์ที่เธอเคยถูกจำคุกเป็นเหมือนตราบาปติดตัวเธอตลอดไป ซึ่งนี่ทำให้อาหยันน้อยต้องเป็นทุกข์ไปด้วย

‘ฉันแค่อยากให้ลูกชายโตขึ้นมาอย่างปลอดภัย แต่ทำไมอะไรธรรมดา ๆ แบบนั้นสำหรับแม่คนหนึ่งถึงยากสำหรับฉันเหลือเกิน?

‘แล้วฉันจะชนะคดีสิทธิ์เลี้ยงลูกไหมนะ?’

ดวงตาของโจวเชียนหยุนหม่นแสงลง