พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1280

‘คำถามคือ เขารู้หรือเปล่าว่าตัวเองพยายามยั่วยุให้ฉันก่ออาชญากรรม? โดยเฉพาะในตอนที่เขาถอดเสื้อผ้าแล้วสวมเข้าไปใหม่ เปิดเผยหุ่นแกร่งและกำยำของเขา นี่มันน่าสนใจเสียยิ่งกว่าโฆษณาบางตัวเสียอีก และทำให้คนอยากจะเอาเขามาเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น...’

“ฉัน... กำลังท้องอยู่นะคะ” เธอพูดตรงประเด็น กล่าวอีกอย่างก็คือ ไม่ว่าเธอจะโดนยั่วยุหรือล่อลวงจากการมองเขาแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ด้วยสภาวะในตอนนี้ของตัวเอง

“งั้นก็ชดเชยความรักของเธอให้ฉันซะตอนนี้สิ แล้วฉันจะให้เธอขึ้นหลังจากที่คลอดเด็ก ๆ ออกมาแล้ว”

เธอรู้สึกราวกับว่าเลือดกำเดากำลังไหลออกมาจากจมูก ‘พระเจ้า! นี่มันบทสนทนาประเภทไหนกันเนี่ย?’

หลิงอี้หรานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวานหวามในใจเมื่อคิดเรื่องนี้ เธอดูเหมือนจะผ่อนคลายมากขึ้นหลังจากที่ได้พูดคุยกับจิน

ในช่วงสองวันมานี้ เธอทำงานที่ยังค้างอยู่จนเสร็จ และเหลือเพียงคดีของโจวเชียนหยุนอยู่ในมือ

เพราะว่าพี่โจวมีประวัติอาชญากรรม หลิงอี้หรานจึงรู้สึกว่าพวกเขามีโอกาสที่จะแพ้คดีสิทธิ์การเลี้ยงดูบุตรครั้งนี้สูงมาก ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ทำได้เพียงดำเนินการต่อโดยไม่มีข้อแม้ใด

เนื่องจากเธอตั้งท้อง และเพราะอี้จิ่นหลีส่งบอดี้การ์ดมาคุ้มกันเธอ บริษัทจึงจัดห้องทำงานส่วนตัวไว้ให้เธอชั่วคราว

อย่างไรเสียเธอก็ตัดสินใจที่จะอยู่บ้านเลี้ยงลูกหลังจากที่การพิจารณาคดีของพี่โจวสิ้นสุดลง เธอจึงไม่มีความตั้งใจที่จะอยู่ในบริษัทนานขนาดนั้น

แต่เจ้าของบริษัทสุภาพกับเธอมากเมื่อได้รู้ว่าเธอแต่งงานเป็นสะใภ้ตระกูลอี้ เขาหวังว่าเธอจะอยู่ที่บริษัทนี้ตลอดไป

ในตอนนั้นเองที่โทรศัพท์ของหลิงอี้หรานดังขึ้น เป็นสายที่โทรมาจากโจวเชียนหยุน ทว่าทันทีที่หลิงอี้หรานรับสาย น้ำเสียงกังวลของโจวเชียนหยุนก็ดังมาจากโทรศัพท์ “อี้หราน... ช่วยหาอาหยันน้อยให้หน่อยได้ไหม? อาหยันน้อยหายไป ฉัน... ฉันหาเขาไม่เจอ!”

หลิงอี้หรานตะลึงไป “อาหยันน้อยหายไปเหรอคะ?”