พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1291

โจวเชียนหยุนกอดลูกชายไว้พลางพูดว่า “รู้อะไรไหม? ลูกสำคัญที่สุดสำหรับแม่ แม่ไม่สนใจว่าคนอื่นจะพูดถึงแม่ยังไง แม่จะเสียใจถ้าลูกต้องเจ็บ”

เจ้าตัวเล็กพยักหน้าด้วยความแน่วแน่ในดวงตา “ผมจะไม่ทำให้แม่เสียใจอีกครับ!”

โจวเชียนหยุนยิ้มอย่างอ่อนโยนและลูบใบหน้านุ่มนิ่มของลูกชาย

ความสัมพันธ์ระหว่างคู่แม่กับลูกชายทำให้คนอื่น ๆ รู้สึกอบอุ่น เย่เหวินหมิงตกอยู่ในภวังค์ความคิดเมื่อเห็นสิ่งนี้

เขาไม่เคยคิดถึงเธอในบทบาทการเป็นแม่มาก่อน แต่ตอนนี้เขากำลังเห็นเธอเล่นบทบาทแม่ต่อหน้าต่อตาตัวเอง

ความคิดของเขาย้อนนึกถึงตอนที่เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ตอนที่เรามีลูกกัน คุณน่าจะเป็นพ่อที่เข้มงวดแน่เลย”

“แล้วคุณล่ะ?” เขาถาม

“ฉันเหรอ? คงจะเป็นแม่ที่น่ารัก”

“คุณเคยได้ยินไหมว่าแม่ที่น่ารักจะเลี้ยงลูกไม่ได้เรื่อง?”

“แม่น่ารัก ๆ แบบฉันจะเป็นแม่ที่ดีค่ะ ฉันจะเลี้ยงลูกให้ดี!”

เขาไม่รู้ว่าเธอสอนลูกอย่างไร แต่อย่างน้อยเขารู้ว่าเธอเป็นแม่ที่ดีของลูก

ในทันใดนั้นโจวเชียนหยุนก็ขมวดคิ้วและสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป จากนั้นเธอก็พูดกับเจ้าตัวน้อยว่า “อาหยันน้อย คุยกับพ่อไปก่อนนะลูก แม่ไปเข้าห้องน้ำก่อน”

พูดจบโจวเชียนหยุนก็หมุนตัวและเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่สุดทางเดิน ระหว่างทางเดินไปเธอก็เอามือกุมท้องด้านขวาส่วนบนไว้โดยไม่รู้ตัว