พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1293

อี้จิ่นหลีจ้องมองนิ้วมือของหลิงอี้หราน “แน่ใจนะว่าไม่เจ็บเท่าไหร่?”

“คุณคิดว่าฉันเจ็บมากแค่ไหนเหรอคะ?” หลิงอี้หรานยิ้มบาง ๆ “คุณก็รู้ว่าข้อนิ้วของฉันมันก็ปวดอย่างนี้แหละค่ะเวลาที่เย็นหรืออากาศชื้น ฉันจะไปหาหมอซูให้เขาดูให้พรุ่งนี้”

พูดเรื่องนี้แล้ว หมอซูเคยบอกให้เธอไปรับการรักษาสัปดาห์ละครั้ง แต่เพราะมีหลายเรื่องเกิดขึ้นทั้งเธอยังตั้งท้องด้วยทำให้เธอไม่ได้ไปหาเขาเลย

เธอสงสัยว่าถ้าไปหาหมอซูคราวนี้ เธอคงจะโดนโกรธแน่เลย

“งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปกับเธอ” เขาพูด

“ขอบคุณนะคะ แต่ไม่เป็นไร คุณมีงานต้องทำ ฉันไปเองได้ค่ะ” เธอกล่าว

“ฉันจะไปกับเธอ” เขาพูด

เมื่อได้ยินอย่างนั้นหลิงอี้กรานก็เลิกปฏิเสธ เธอกำลังจะทานต่อในตอนที่จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นมาว่า “ให้ฉันป้อนสิ”

“ป้อนเหรอคะ?” เธอตะลึงไปเล็กน้อย

“เธอเจ็บมือไม่ใช่หรือไง? เธอถือตะเกียบไม่สะดวก ให้ฉันป้อนดีกว่า” เขาพูด

เป็นเรื่องจริงที่เธอปวดนิดหน่อย แต่มันไม่ได้รุนแรงมากจนใช้ตะเกียบหยิบอาหารไม่ได้เสียหน่อย

ถึงอย่างนั้นเมื่อเห็นอี้จิ่นหลีดึงตะเกียบออกจากมือเธอไป หลิงอี้หรานก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและรับอาหารที่เขาป้อนให้

ดังนั้นแล้วชายหนุ่มจึงตั้งอกตั้งใจป้อนอาหารให้หญิงสาว รวมถึงปอกเปลือกกุ้งให้เธอในห้องทานอาหาร ความอ่อนโยนบนใบหน้าของเขาเป็นสิ่งที่ไม่มีใครเคยได้เห็น