พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1318

“นั่นมันเรื่องของฉัน เย่เหวินหมิง ตราบใดที่คุณสัญญาฉันสองอย่างนี้ ฉันจะให้สิทธิ์การเลี้ยงดูอาหยันน้อยแก่คุณ!” เธอก้าวถอยหลังเพื่อสร้างระยะห่างระหว่างพวกเขา

“ในเมื่อเธอคิดว่าอาหยันน้อยเป็นภาระ ทำไมต้องรอสามเดือนด้วยล่ะ? ฉันเอาเขาไปตอนนี้เลยก็ได้”

“ไม่!” เธอตะโกนเสียงแหลมในลำคอ ราวกับว่ามีใครพยายามเอาชีวิตเธอไป “เย่เหวินหมิง ฉันแค่ต้องการเวลาอยู่กับเขาสามเดือน คุณจะให้สามเดือนนั่นกับฉันไม่ได้เลยเหรอ?”

“สามเดือน?” เขากล่าวเย้ย “ในเมื่อเธอไม่อยากได้ลูกชายอีกแล้ว ทำไมต้องดื้อด้านอยากได้สามเดือนนั่นด้วยล่ะ?”

เธอกัดริมฝีปากล่างแน่น หลังจากนั้นก็กล่าวว่า “ถ้าไม่ให้สามเดือนนี้กับฉัน งั้น... ฉันก็ไม่ยอมแพ้เรื่องสิทธิ์การเลี้ยงลูก”

เขามองเธออย่างใช้ความคิด “อยู่ ๆ เธอก็มาที่นี่เพื่อบอกฉันเรื่องพวกนี้ หรือว่าเธอไปเจอใครเข้าและอยากจะเริ่มชีวิตใหม่เหรอ? เพราะแบบนั้นเธอก็เลยเปลี่ยนใจและอยากยอมแพ้เรื่องสิทธิ์เลี้ยงลูกงั้นเหรอ?”

เธอเงียบและไม่ยอมเปิดปากพูดอะไร

ถึงอย่างนั้นความเงียบของเธอเท่ากับการยอมรับสำหรับเขา!

จู่ ๆ เขาก็รู้สึกราวกับว่ามีหนามแหลมตำหัวใจ และหนามเหล่านั้นก็เติบโตยาวขึ้น แหลมขึ้น และมอบความเจ็บปวดกับเขาอย่างต่อเนื่อง

“ทำไมไม่บอกมาล่ะว่าไปตกหลุมรักใคร? บางทีฉันอาจจะให้เงินเธอเป็นของขวัญที่เธอเคยรักฉันมากและให้กำเนิดอาหยันน้อยมา” เขากล่าวประชด

“เย่เหวินหมิง แค่บอกมาว่าคุณตกลงหรือไม่ตกลงก็พอ ที่เหลือเป็นเรื่องของฉัน คุณไม่ต้องมายุ่ง” โจวเชียนหยุนเดินถอยหลังอีกสองก้าวเพื่อให้ห่างออกจากเขา