พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1329

“ขอบคุณนะคะ” โจวเชียนหยุนกล่าว

เมื่อกวอซิ่นหลี่หันหลังไป ดวงตาของโจวเชียนหยุนก็ยังคงมองแผ่นหลังของเขาราวกับถอนหายใจกับอะไรบางอย่าง หรือกำลังนึกไปถึงบางสิ่ง

จนกระทั่งกวอซิ่นหลี่ขึ้นรถและขับออกไปจากหมู่บ้านโจวเชียนหยุนจึงหันหลังกลับ เธอเดินไปยังรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างสำหรับตั้งร้านของเธอ แต่เดินไปได้เพียงสองสามก้าวเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดูรีบร้อนตรงปรี่มาหาเธอ ต่อจากนั้นใครบางคนจับแขนของเธอไว้และเธอก็หันไปตามแรงดึง

“นั่นเป็นผู้ชายที่เธอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยเหรอ?” เสียงของเย่เหวินหมิงที่เข้าหูของโจวเชียนหยุนมีความประชดประชันอยู่ในนั้น

จากนั้นใบหน้าเคร่งขรึมเย็นชาของเขาก็สะดุดตาเธอ

ความรู้สึกประหลาดใจปรากฏผ่านดวงตาของโจวเชียนหยุนในตอนที่เธอเห็นชุดแต่งกายอันไร้ที่ติของเย่เหวินเหมิง “คุณมาทำอะไรที่นี่?”

“สำคัญด้วยเหรอ? ฉันไม่ควรมาที่นี่งั้นสิ?” เย่เหวินหมิงถามอย่างเย็นชา คิ้วเรียวยาวของเขาขมวดเข้าหากันเล็กน้อย และใบหน้าของเขาก็มีความไม่พอใจ ความคิดที่ว่าเธอมองตากับชายคนหนึ่งที่หน้าตาธรรมดา ๆ ด้วยรอยยิ้มทำเอาเขาตื่นตระหนก

‘เธอไม่เคยยิ้มแบบนั้นต่อหน้าฉันเลย แต่เธอกลับยิ้มให้กับผู้ชายหน้าตาจืดชืดคนนั้น นี่เธอยอมแพ้สิทธิ์การเลี้ยงดูเพื่อผู้ชายคนนั้นเหรอ?’

“โจวเชียนหยุน เธอหาผู้ชายดีกว่านี้ไม่ได้แล้วเหรอ? แค่ผู้ชายแสดงท่าทีชอบพอนิด ๆ หน่อย ๆ ก็รอไม่ได้ที่จะทิ้งลูกชายไปแต่งงานแล้วเหรอ ฮะ? เธอคงวางแผนจะมีลูกกับผู้ชายคนนั้นด้วยสิ ใช่ไหม?” เย่เหวินหมิงถามอย่างกระแทกแดกดัน

ทุกคำที่เขาพูดดูเหมือนของมีคมที่พุ่งเขาหาเธอ

โจวเชียนหยุนมองผู้ชายตรงหน้าเงียบ ๆ เธอยกมือข้างที่ว่างขึ้นมาแตะหัวใจของตัวเอง