พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1334

คงจื่ออินตัวสั่นด้วยความโกรธ และความโกรธของเธอก็เกินควบคุม “โจวเชียนหยุน ดีนี่ คอยดูได้เลย!”

เธอกดโทรออกพลางพูด จากนั้นไม่นานก็มีอันธพาลเข้ามาและเริ่มไล่ลูกค้าไป พวกเขาสร้างปัญหาด้วยการคว่ำโต๊ะร้านของโจวเชียนหยุน ในขณะที่คงจื่ออินแค่นั่งมองอยู่ข้าง ๆ ด้วยรอยยิ้ม

โต๊ะเดียวที่อันธพาลไม่ยุ่งคือโต๊ะที่คงจื่ออินนั่งอยู่ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นคนที่คงจื่ออินเรียกมา

หนึ่งในอันธพาลตรงเข้าไปเตะและต่อยโจวเชียนหยุน แม้ว่าเธอพยายามปัดป้อง แต่ก็ไม่สำเร็จ

ในไม่ช้าโจวเชียนหยุนก็ล้มลงไปกองกับพื้น

อันธพาลเตะโจวเชียนหยุนด้วยเท้าและพ่นคำสบถ “แกตาบอดเหรอ? ไม่รู้หรือไงว่าใครหาเรื่องได้ไม่ได้? วันนี้เราจะสอนบทเรียนให้แกเอง คราวหน้าคราวหลังจะได้มองเห็นชัด ๆ ไง!"

โจวเชียนหยุนกัดฟันแน่น ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่ร้องขอความเมตตา นี่เป็นการกระทำสุดท้ายที่เธอจะยังเหลือศักดิ์ศรีได้อยู่

ในทันใดนั้นเองแรงที่กำลังทุบตีเธออยู่ก็หายไป เธอได้ยินเสียงร้องของอันธพาลคนนั้นและเสียงกรี้ดของคงจื่ออิน

‘เกิดอะไรขึ้น?’

โจวเชียนหยุนตะลึงไป จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงคุ้นเคย “พี่โจวไม่เป็นไรใช่ไหมคะ? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”

โจวเชียนหยุนเห็นหลิงอี้หรานปรากฏตัวต่อหน้าเธอขณะยื่นมือออกมาเพื่อช่วยดึงเธอให้ลุกขึ้นยืน

“เธอมาได้ยังไง...”