พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1337

‘โจวเชียนหยุน พอฉันได้เป็นนายหญิงบ้านตระกูลเย่แล้ว ฉันจะไม่ปล่อยเธอและลูกนอกคอกของเธอไปแน่! ฉันจะเลี้ยงเด็กนั่นให้เป็นคนหัวทึบไร้ประโยชน์ และไม่มีที่ว่างให้เธอได้เข้ามาเปลี่ยนแปลงอะไร!

...

หลิงอี้หรานและอี้จิ่นหลีไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนโจวเชียนหยุนเพื่อตรวจเช็กบาดแผลตามตัว โชคดีที่โจวเชียนหยุนมีรอยแผลแค่ผิวหนังภายนอกเท่านั้น ไม่ได้ได้รับบาดเจ็บที่กล้ามเนื้อหรือกระดูกของเธอ

หลังจากไปส่งโจวเชียนหยุนที่บ้าน หลิงอี้หรานก็ยังคงหงุดหงิดกับการกระทำอันน่ารังเกียจของคงจื่ออิน

“คุณว่า พี่โจวจะเชื่อใจว่าเย่เหวินหมิงจะดูแลอาหยันน้อยได้จริงไหมคะ? พอเย่เหวินหมิงกับคงจื่ออินแต่งงานกันแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็จะกลายเป็นแม่เลี้ยงของอาหยันน้อยนะ!” หลิงอี้หรานกล่าว

อี้จิ่นหลีกล่าวว่า “เธอก็คงมีเหตุผลของเธอ เอาเถอะ ๆ ใจเย็นก่อนนะ ผู้หญิงท้องโกรธมันไม่ดีกับลูกนะ”

หลิงอี้หรานตอบว่า “ฉันแค่รู้สึกว่าไมยุติธรรมกับพี่โจวเลย เย่เหวินหมิงไม่เห็นเหรอว่าคงจื่ออินเสแสร้งแค่ไหน?”

“บางทีเขาอาจจะเห็นนะ แต่ปล่อยผ่าน เท่าที่ฉันรู้ เย่เหวินหมิงคบกับคงจื่ออินเพราะเขาเคยเป็นโรคที่ต้องการปลูกถ่ายไขกระดูกในตอนที่ตระกูลเย่กำลังย่ำแย่ที่สุด จากนั้นพวกเขาก็เจอผู้บริจาคไขกระดูกที่เหมาะสมในธนาคารไขกระดูก” อี้จิ่นหลีกล่าว

“เป็นคงจื่ออินเหรอ?” หลิงอี้หรานถาม

“ใช่” อี้จิ่นหลีพยักหน้า “คงจื่ออินบริจาคไขกระดูกให้เย่เหวินหมิง เพราะแบบนั้นพวกเขาเลยเจอกัน”

“แต่จริง ๆ เรื่องแบบนี้ต้องไม่ระบุตัวคนไม่ใช่เหรอคะ? แล้วพวกเขาจะเจอกันได้ยังไง?” หลิงอี้หรานกล่าวด้วยความสงสัย