พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1355

ช่วงนี้ชินเหลียนอีจะตื่นขึ้นมาราว ๆ หนึ่งถึงสองชั่วโมงต่อวัน ส่วนเวลาที่เหลือเธอก็จะนอนหลับ ยังต้องใช้เวลาอีกพักหนึ่งที่เธอจะตื่นได้นานกว่านี้

โจวเชียนหยุนมาก่อนหน้าหลิงอี้หรานไม่นาน และเห็นตอนที่เหลียนอีตื่นผ่านทางกระจกใส

โจวเชียนหยุนคิดมาตลอดว่านิสัยของชินเหลียนอีคล้ายกับเธอในตอนนั้นมาก ดังนั้นเมื่อเห็นชินเหลียนอีเป็นอย่างนี้ ดวงตาของเธอจึงอดไม่ได้ที่จะแดงขึ้นมา

เธอมีชีวิตที่อาภัพ ถึงเธอจะมีชีวิตเหลือเพียงหกเดือน แต่เธอก็ยังมีหวังว่าเหลียนอีจะยังมีชีวิตดี!

โชคร้ายที่เธอไม่มีอะไรที่สามารถทำได้เพื่อช่วยเหลียนอีจากอาการบาดเจ็บปัจจุบันของเธอเลย

หลังจากไปเยี่ยมชินเหลียนอี โจวเชียนหยุนและหลิงอี้หรานก็เดินออกมาจากโรงพยาบาลด้วยกัน

“พี่โจว เป็นยังไงบ้างคะ? เราไปหาหมอเฉพาะทางอีกสักคนกันดีไหมคะ?” หลิงอี้หรานถามอย่างรู้สึกเป็นห่วง

“ไม่เป็นไร อาการตอนนี้ของพี่คงที่ขึ้นมากแล้ว อีกอย่างหมอที่พี่ไปหาตอนนี้ก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะอยู่แล้ว” โจวเชียนหยุนกล่าว

หลิงอี้หรานได้สืบดูมาก่อนหน้านี้แล้ว และพบว่าหมอของโจวเชียนหยุนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการรักษามะเร็งตับจริง ๆ “พี่ต้องบอกฉันนะคะ ถ้ามีเงินไม่พอค่ารักษาหรืออะไร”

“โอเค ได้เลย” โจวเชียนหยุนยิ้ม แม้ว่าชีวิตของเธอไม่ราบรื่น แต่เธอก็ยังโชคดีได้เจอเพื่อนแบบหลิงอี้หรานในปีสุดท้ายของชีวิต!

“แล้วอาหยันน้อยเป็นยังไงบ้างคะ? เขาสบายดีไหม? ชอบของเล่นกับเสื้อผ้าที่ฉันซื้อให้ครั้งที่แล้วไหมคะ?” หลิงอี้หรานถาม

“เขาชอบมากเลยล่ะ ช่วงนี้ก็เอาแต่เล่นกับของเล่นที่เธอซื้อให้ แถมยังไม่ยอมใส่ชุดใหม่ที่เธอซื้อให้ด้วยนะ บอกว่าจะเอาไว้ใส่คราวหน้าตอนออกไปเล่นข้างนอกน่ะ”

หลิงอี้หรานหัวเราะ เธอจำได้ว่าตอนตัวเองเด็ก ๆ ชอบที่จะสวมเสื้อผ้าใหม่ทุกวันซึ่งตรงข้ามกับที่อาหยันน้อยเป็นเลยทีเดียว

“งั้นคราวหน้าฉันพาเขาไปเล่นข้างนอกนะ จะได้ดูว่าใส่ชุดใหม่แล้วเป็นยังไง” หลิงอี้หรานกล่าว