พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1356

โจวเชียนหยุนเดินทางไปยังโรงแรมที่เย่เหวินหมิงเข้าพัก และถามกับพนักงานต้อนรับว่า “ขอถามหน่อยค่ะ ตอนนี้คุณเย่เหวินหมิงอยู่ไหมคะ?”

“คุณเย่ออกไปข้างนอก และยังไม่กลับมาค่ะ ถ้าอยากมาหาคุณเย่ คุณสามารถโทรหาเขา หรือรอที่ล็อบบี้โรงแรมก็ได้ค่ะ” พนักงานต้อนรับกล่าวอย่างสุภาพ

โจวเชียนหยุนเม้มปากเข้าด้วยกัน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งรอ

สำหรับเรื่องการติดต่อเย่เหวินหมิง... เธอขาดการติดต่อกับเย่เหวินหมิงไปตั้งนานแล้ว คนเดียวที่เธอสามารถติดต่อได้คือทนายของเย่เหวินหมิงที่ทำหน้าที่ในคดีการฟ้องร้องสิทธิ์เลี้ยงดูลูกเท่านั้น

โจวเชียนหยุนนั่งอยู่ในล็อบี้และรอโดยไม่พูดอะไร

เวลาผ่านไปเงียบ ๆ จนกระทั่งภายนอกมืดลง ในที่สุดเธอก็เห็นเย่เหวินหมิงและคงจื่ออินเดินเข้าโรงแรมมา

เย่เหวินหมิงเห็นโจวเชียนหยุนในทันทีเขาเดินเข้ามาในโรงแรม

มีผู้คนหลากหลายอยู่ในล็อบบี้ แต่ดูเหมือนดวงตาของเขาจะสามารถมองเห็นเธอได้อย่างง่ายดาย

“เธอมาทำอะไรที่นี่?” เย่เหวินหมิงถามขณะมองโจวเชียนหยุนที่เดินเข้ามาหาเขา

“มีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ” โจวเชียนหยุดกล่าวขณะเม้มปากที่ค่อนข้างแห้งแตกของเธอเข้าด้วยกัน

“คุยเรื่องอะไร?” เขากล่าวเย้ย “โจวเชียนหยุน เธอบอกฉันเองไม่ใช่เหรอว่า อย่าไปรบกวนเวลาสามเดือนนี้ของเธอ? แล้วตอนนี้อยากเจอฉัน? ไม่ตลกไปหน่อยเหรอ?”

คำพูดของเขาให้ความรู้สึกราวกับโดนตบเข้าที่หน้าและทำให้เธออับอาย

คงจื่ออินหัวเราะและกล่าวว่า “โจวเชียนหยุน เธออยากเจอเย่เหวินหมิงไปทำไม? เธอเล่นตัวในตอนที่ให้สิทธิ์เลี้ยงลูกงั้นเหรอ? เหวินหมิงไม่ตกหลุมพรางนั้นหรอกนะ!”

ขณะที่คงจื่ออินพูด เธอก็จับแขนของเย่เหวินหมิงไว้ด้วยท่าทางสนิทสนม “เหวินหมิงคะ ไปกันเถอะค่ะ!”