พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1367

เมื่อถึงตาพวกเขาขึ้นม้าหมุน โจวเชียนหยุนก็พบว่ามันหมุนไวกว่าตอนที่เธอดูก่อนหน้านี้

แม้ว่าเธอจะกินน้อยมาก ๆ เพราะอาการป่วย แต่เธอก็ยังรู้สึกอยากจะอ้วกอยู่ดี โดยเฉพาะในตอนที่ตับของเธอดูเหมือนจะปวดขึ้นมาอีกครั้ง

อาหยันน้อยร้องออกมาด้วยความสนุกสนาน เธอรับรู้ได้ว่าลูกชายของเธอกำลังมีความสุข

มือของเธอกำราวจับที่อยู่ใกล้ตัวแน่น เธอตัวเกร็ง และพยายามควบคุมความไม่สบายตัวในร่างกายของตัวเอง เธอไม่สังเกตเลยว่าดวงตาของเย่เหวินหมิงกำลังจับจ้องมาที่เธอ

การนั่งม้าหมุนไม่เป็นปัญหาอะไรกับเย่เหวินหมิงเลย

และการได้นั่งม้าหมุนเป็นเพื่อนเจ้าตัวเล็กแบบเด็ก ๆ นี้เป็นประสบการณ์ใหม่ ๆ สำหรับเขาอีกด้วย

เมื่อได้ยินเสียงตื่นเต้นประหลาดใจของลูกชาย เขาก็รู้สึกได้ถึงความสนุกสนานและความภาคภูมิใจที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน

นี่เป็นเพราะความสัมพันธ์ทางสายเลือดเหรอ?

เขารู้สึกแบบนี้เพราะว่าอาหยันน้อยเป็นลูกชายของเขาอย่างนั้นเหรอ? เพราะอย่างไรเขาก็ไม่ใช่คนที่ชอบเด็กมาก่อน

แต่เมื่อมองเห็นใบหน้าซีดเซียว คิ้วที่ขมวดแน่น และชั้นเหงื่อบาง ๆ บนหน้าผากของโจวเชียนหยุน เขาก็เห็นได้ว่าเธอกำลังพยายามฝืนทนกับความไม่สบายตัว การขี่ม้าหมุนเป็นเรื่องสนุกสนานสำหรับอาหยันน้อย แต่เป็นความเจ็บปวดสำหรับเธอ

จู่ ๆ เขาก็เริ่มรู้สึกเสียใจในสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปก่อนหน้านี้

เมื่อหมดรอบ โจวเชียนหยุนก็พูดกับอาหยันน้อยอย่างยากลำบากว่า “แม่... ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะลูก รอที่นี่กับพ่อนะ” พูดจบ เธอก็แทบจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำด้วยความตื่นตระหนก และตรงไปที่อ่างล้างหน้า

ถึงอย่างนั้นเธอไม่ได้กินอะไรก่อนออกมา ดังนั้นเธอจึงไม่ได้อ้วกเอาอะไรออกมาเลย