พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1384

เธอมีเวลาเหลืออยู่ไม่มากแล้ว และไม่อยากเวลาอันจำกัดนี้ใช้ไปกับการหาหมอ เธอแค่อยากใช้เวลาอยู่กับแม่และลูกชายของเธอให้มากขึ้นเท่านั้น

“ฉันรู้ค่ะ ฉันเตรียมใจไว้แล้ว ช่วยเพิ่มยาแก้ปวดให้ได้ไหมคะ ช่วงนี้อาการปวดมันรุนแรงขึ้นนิดหน่อย” โจวเชียนหยุนกล่าว

หมอที่ให้การรักษาถอนหายใจ และเข้าใจในทางเลือกที่โจวเชียนหยุนตัดสินใจ แต่สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจกลับเป็นสีหน้าสงบนิ่งของเธอ

เขาเคยเจอผู้ป่วยที่พยายามดิ้นรนที่จะมีชีวิตอยู่แม้จะรู้ว่าเป็นวันสุดท้ายของชีวิตแล้วก็ตาม

แม้บางคนจะไม่มีเงินสำหรับการรักษา แต่พวกเขาก็พยายามถามหาวิธีการยื้อเวลาให้ได้มากที่สุดอยู่ดี พวกเขากระวนกระวายใจมากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับโรคพวกนี้

มีแค่ส่วนน้อยที่จะสงบใจได้อย่างโจวเชียนหยุน

ถึงอย่างนั้นคนแบบนี้มักจะมีเรื่องราวน่าเศร้าอยู่เบื้องหลังเสมอ

“ได้ครับ ผมจะให้ยาคุณเพิ่ม แต่คุณจะกินยานี่เยอะเกินไปไม่ได้นะ ยิ่งกินมาก ก็ยิ่งมีโอกาสดื้อยามากขึ้น พอหลังจากนั้นกินยาไปเท่าไหร่ก็ใช้หยุดอาการปวดนี้ไม่ได้อีกแล้ว อีกทั้งจะเพิ่มความเร็วให้เซลล์มะเร็งแย่ลงไปด้วย” หมอกล่าว

“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ” โจวเชียนหยุนตอบ

หลังจากรับยา โจวเชียนหยุนก็กำลังจะออกจากโรงพยาบาล ในตอนนั้นเองเธอได้รับสายจากแม่ของเธอ เสียงของแม่ค่อนข้างร้อนใจ “เชียนหยุน ทำไงดี? อาหยันน้อย... เขา... โดนคนในตระกูลคงมารับไปแล้ว!”

โจวเชียนหยุนตกตะลึง “ว่าไงนะคะ? คนตระกูลคงเหรอ?”

“ใช่ ครูที่โรงเรียนบอกว่ามีคนจากตระกูลคงมารับอาหยันน้อยไป คงจื่ออินมาเอง แล้วบอกว่าตัวเองเป็นแม่เลี้ยงของอาหยันน้อยและจะพาเขาไปหาพ่อ ตระกูลคงยังไปคุยกับผู้อำนวยการโรงเรียนด้วย ครูเลยห้ามเขาไม่ได้” คุณนายโจวรีบบอก

คุณนายโจวในตอนนี้ก็วุ่นวายใจไม่ต่างกัน