พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1387

สิ่งที่คงจื่ออินต้องการคงจะเป็นการที่เย่เหวินหมิงเห็นภาพนี้ เธออยากให้เย่เหวินหมิงคิดว่า โจวเชียนหยุนมีความผิดที่ทำร้ายคงจื่ออินอีกครั้ง!

‘ทำไม? ทำไมคงจื่ออินต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย? ฉันถอยจนไม่รู้จะถอยยังไงแล้ว แต่กลายเป็นว่า หัวใจของคนคนหนึ่งผูกอาฆาตพยาบาทได้ถึงขนาดนี้'

‘แม้คงจื่ออินกำลังจะแต่งงานกับเย่เหวินหมิง แต่เธอก็ยังอยากจะจัดฉากใส่ร้ายฉัน'

‘แต่ฉันเป็นคนเดียวที่เย่เหวินหมิงเกลียดจนอยากให้ตาย ทำไมถึงมาจัดฉากใส่ร้ายฉันล่ะ?

‘นี่เธอกลัวว่าเย่เหวินหมิงจะตกหลุมรักฉันอีกหรือไง?’ ในทันใดนั้นโจวเชียนหยุนรู้สึกอยากจะหัวเราะออกมา เธอยกมือขึ้นถอดเครื่องช่วยฟังออกจากใบหูของลูกชาย

เธอไม่อยากให้อาหยันน้อยได้ยินสิ่งที่เธอจะพูด เพราะมันคงจะร้ายกาจเกินไปสำหรับเด็กอย่างเขา!

เธอไม่อยากให้เรื่องบาดหมางของพวกผู้ใหญ่ไปปลูกฝังความเกลียดชังในใจของเด็ก เธอไม่อยากให้ลูกชายของเธออยู่กับความเกลียดชัง

เธอหวังเพียงว่าชีวิตในภายภาคหน้าของอาหยันน้อยจะมีแต่ความสุข!

อาหยันน้อยตะลึง เขาเงยหน้ามองโจวเชียนหยุนด้วยความสับสนและสงสัยว่า ทำไมแม่ของเขาถึงถอดเครื่องช่วยฟังของเขาออก

“คงจื่ออิน ไม่คิดว่าตัวเองทำเกินไปหน่อยเหรอ? ตอนนั้นเธอก็ใส่ร้ายฉันเพราะว่ากลัวว่าเย่เหวินหมิงจะมีความรู้สึกอะไรกับฉัน อันนั้นก็เป็นเหตุเป็นผล แต่ตอนนี้แม้ฉันจะตายต่อหน้าเย่เหวินหมิง เขาก็แค่คิดว่าฉันเป็นฝุ่นระคายตา ทำไมเธอยังอยากใส่ร้ายฉันอยู่อีก? หรือว่าความสัมพันธ์ทั้งหมดที่เธอต้องการมีกับเย่เหวินหมิงจะเป็นการระแวงและคอยวางแผนใส่กันตลอดเวลาหรือไง?” โจวเชียนหยุนกล่าวอย่างเย็นชา

คงจื่ออินเกลียดมาก และอยากจะฉีกปากคงจื่ออินให้ขาดออกจากกัน แต่เธอต้องแกล้งทำเป็นว่า ‘อ่อนแอ’ ต่อไป

แน่ละว่าร่างกายของเธอปวดไปทั้งตัว เพราะเธอล้มลงไปกระแทกโต๊ะจริง ๆ

คุณนายคงที่อยู่ใกล้ ๆ ตะโกนด่าโจวเชียนหยุน “ยัยผู้หญิงร้ายกาจ! เธอก็แค่อิจฉาจื่ออิน เธอจงใจผลักให้จื่ออินเจ็บ โชคดีที่ฉันคิดว่าชาที่นี่ร้อนไปเลยขอให้คนเปลี่ยนเป็นชาแบบเย็น ถ้าเป็นชาร้อนหน้าจื่ออินคงจะเสียโฉมไปแล้ว! โจวเชียนหยุน เธอมันป่าเถื่อนที่สุด!”