พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1386

“โจวเชียนหยุน เธอคิดผิดแล้วล่ะที่พูดแบบนั้น” คงจื่ออินจิบชาขณะนั่งอยู่ตรงโต๊ะ “เธอไม่รู้สึกละอายใจที่โกหกต่อหน้าเด็กเลยเหรอ? เธออิจฉาที่ฉันคบกับเย่เหวินหมิง เธอเลยจงใจผลักฉันลงบันได เธออยากให้ฉันกับลูกในท้องตาย แต่ฉันแข็งแกร่งจนรอดมาได้ ส่วนลูกในท้อง น่าสงสารที่แก...”

คงจื่ออินจงใจมองชำเลืองมองอาหยันน้อยพลางพูด “ลูกฉันก็น่าจะอายุเท่า ๆ กับลูกเธอ ถ้าเขายังอยู่”

“คงจื่ออิน หุบปาก!” โจวเชียนหยุนพูด เธอรู้ว่าคงจื่ออินจงใจพูดแบบนั้นต่อหน้าอาหยันน้อย เด็กไม่ควรเข้ามายุ่งกับเรื่องบาดหมางของพวกผู้ใหญ่!

“เธอรู้สึกผิดเหรอ? ไม่อย่างนั้นทำไมต้องโกรธด้วยล่ะ?” คงจื่ออินหัวเราะเบา ๆ ขณะลุกขึ้นและเดินมาหาอาหยันน้อยช้า ๆ

“รู้อะไรไหม? ฉันคบกับพ่อหนู แต่แม่หนูอิจฉาที่เขาชอบฉัน เพราะแบบนั้นแม่เธอหนูทำร้ายฉันกับลูกในท้อง คิดดูสิ แม่หนูฆ่าเด็กคนหนึ่งที่น่าจะอายุเท่ากับหนูในตอนนี้ไปนะ!”

คงจื่ออินพูดคำพูดร้ายกาจพวกนั้นด้วยรอยยิ้ม!

ในฐานะที่โตกว่าวัยอาหยันน้อยย่อมเข้าใจในสิ่งที่คงจื่ออินพูด แต่เขาไม่มีทางเชื่อคำพูดของเธอ

“ไม่ แม่ผมไม่ได้ทำ! แม่บอกว่าไม่เคยทำร้ายใคร!” เจ้าตัวน้อยตะโกนออกมาเสียงดัง

“แม่หนูก็แค่โกหกหนู ไม่งั้นแม่หนูจะเข้าคุกทำไมถ้าไม่ได้ทำร้ายฉัน? คุกน่ะ มีแต่คนเลว ๆ เท่านั้นแหละ!” คงจื่ออินพูดขณะที่ยกมือขึ้นเพื่อจะแตะหน้าของอาหยันน้อย

“อย่ามาแตะลูกฉัน!” โจวเชียนหยุนปัดมือของคงจื่ออินออกด้วยกลัวว่าคงจื่ออินจะทำอะไรลูกเธอ

เธอแค่ปัดมือของคงจื่ออินไม่ให้โดนตัวอาหยันน้อย มากสุดก็แค่ทำให้มือของคงจื่ออินเจ็บเล็กน้อยก็เท่านั้น

แต่คงจื่ออินกลับเอียงถอยหลังไปมากเกินจริงราวกับว่าโดนผลักอย่างแรง และทำให้ทุกอย่างวุ่นวาย