พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1394

‘ทำไมต้องให้อาหยันน้อยได้ยินอะไรพวกนี้ด้วย?’

“แม่ฮะ พ่อเขา... เกลียดผมเหรอ?” เสียงเด็กน้อยของเจ้าตัวเล็กดังขึ้น ดวงตาสีเข้มของเขามองเย่เหวินหมิงจากนั้นก็มองโจวเชียนหยุน

เย่เหวินหมิงรู้สึกยุ่งเหยิงขึ้นมาในทันที

ดวงตาของลูกชายเขาในตอนนี้ไม่มีความรักความผูกพันอีกต่อไปแล้ว และมีเพียงความเจ็บปวดและห่างเหินแทน

จากนั้นเขาจึงตระหนักได้ในสิ่งที่ตัวเองพูดขึ้นในทันใด!

“เอา... เอาตัวเด็กไป!” เย่เหวินหมิงสั่งลูกน้องที่ตามเขามา

คนของเขาตอบรับและรีบอุ้มตัวอาหยันน้อยขึ้นมา แม้ว่าเด็กน้อยจะดิ้นหนีหรือตะโกนโวยวายแต่ก็ไม่มีประโยชน์

“คุณจะทำอะไรอาหยันน้อยน่ะ?!” โจวเชียนหยุนพูดอย่างโกรธเคือง และต้องการเอาลูกชายของเธอกลับมา ทว่าเย่เหวินหมิงกำแขนของเธอไว้อย่างแรง

“อาหยันน้อยเป็นลูกชายฉัน ฉันไม่ทำร้ายเขาแน่ แต่เธอ... เธอต้องไปขอโทษจื่ออินและครอบครัวตระกูลคงกับฉัน!” เย่เหวินหมิงกล่าว

ขณะพูดเขาก็ลากตัวโจวเชียนหยุนตรงไปยังทางออกของสวนเล็ก ๆ แห่งนี้ เขาสั่งให้คนของเขาสองคนจัดการเรื่องวุ่นวายที่นี่

อย่างไรเสียการโต้เถียงของพวกเขาก็เรียกความสนใจจากผู้คนที่อยู่รอบ ๆ พวกเขา

โจวเชียนหยุนเกือบสะดุดในขณะที่เย่เหวินหมิงลากเธอไปยังรถที่จอดอยู่ข้างนอกสวน เธอมองผู้ชายคนหนึ่งที่อุ้มอาหยันน้อยไปอีกทาง

‘ฉันจะส่งอาหยันน้อยให้เย่เหวินหมิงจริง ๆ เหรอ? บางที... ฉันไม่ควรไว้วางใจให้ชายคนนี้ดูแลเลย’

เย่เหวินหมิงพูดอย่างรำคาญ “ฉันไม่ได้จำเป็นต้องให้เธอมาบอกว่า ฉันจริงใจหรือไม่จริงใจกับอาหยันน้อย ฉันมันซื่อเกินไป ฉันคิดว่าเธอจะทำตัวดีขึ้นหลังจากออกจากคุกมา!”

“คุณซื่อมากจริง ๆ” เธอพูดเสียงเบา และพบว่าผู้ชายคนนี้ตลกดีจริง ๆ ! เขาควรจะฉลาดเป็นกรด เขาทั้งฉุดตระกูลเย่ขึ้นมาจากโคลนตม และเปลี่ยนชีวิตพวกเขาไปในเวลาสั้น ๆ

ถึงอย่างนั้นคงจื่ออินก็สามารถหลอกเขา และทำให้เขาเชื่อทุกอย่างที่คงจื่ออินพูดได้

‘ถ้า... เรื่องที่อี้หรานพูดเป็นความจริงว่า ฉันเป็นคนที่บริจาคไขกระดูกให้เขา! ฉันก็ได้มอบชีวิตให้เขาอีกครั้ง แต่เขากลับส่งตัวฉันเข้าคุก!’

มีเรื่องตลกร้ายขนาดนี้อยู่บนโลกด้วยเหรอ? เธอช่วยคนไว้ แต่กลับทำให้ตัวเองต้องตกระกำลำบาก!