พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1430

ตอนนี้เขาไม่รู้แล้วว่าต้องทำอะไร และต้องทำแบบไหนเพื่อขอร้องให้เธอยกโทษให้!

...

โจวเชียนหยุนและคุณนายโจวกลับถึงบ้านแล้วบอกให้บอดี้การ์ดทั้งสองของอี้จิ่นหลีกลับไปโดยไม่ต้องคอยเฝ้าที่นี่ไว้ เพราะที่พักของเธอนั้นเล็กเท่ารูหนูและไม่เหมาะให้พวกเขาอยู่

หลังจากบอดี้การ์ดสองคนนั้นจากไปแล้ว คุณนายโจวก็โผล่หน้าออกมาจากหน้าต่างแล้วเห็นรถของเย่เหวินหมิงจอดอยู่ด้านล่างข้างหน้าอะพาร์ตเมนต์ เย่เหวินหมิงยืนอยู่ข้างรถและหันมาทางอะพาร์ตเมนต์โดยไม่ขยับเขยื้อน

คุณนายโจวขมวดคิ้ว “ผู้ชายคนนี้จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานแค่ไหน?”

“แม่คะ อย่าไปสนใจเขา เขาจะยืนนานแค่ไหนก็เรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับเรา” โจวเชียนหยุนกล่าวเสียงแผ่วเบาจนเกือบไม่ได้ยิน

คุณนายโจวถามอย่างสับสน “แต่ทำไมอยู่ ๆ ท่าทีของเขาถึงเปลี่ยนไปแบบนี้? เขารู้แล้วเหรอว่าคงจื่ออินเป็นคนจัดฉากเรื่องแท้งในตอนนั้น? เพราะแบบนั้นหรือเปล่าเขาเลยมาขอโทษ?”

อย่างไรเสียข่าวเสียหายของคงจื่ออินที่กระจายอยู่ทั่วถนนเส้นนั้นและเป็นที่สนใจของหลายคนจนแม้แต่คนแก่ ๆ อย่างคุณนายโจวเองก็ยังรู้เรื่องนี้

“นั่นก็แค่เหตุผลหนึ่งค่ะ เขารู้แล้วด้วยว่าหนูคือคนที่บริจาคไขกระดูกให้เขา” โจวเชียนหยุนกล่าว

“อะไรนะ?” คุณนายโจวประหลาดใจและก็กัดฟันแน่นยิ่งขึ้นไปอีก “เขานี่เอง! เพราะงั้นก็เป็นเขาที่ไม่จิตสำนึกผิดชอบชั่วดี! ลูกช่วยเขาด้วยการบริจาคไขกระดูกให้ เขาไม่เคยคิดเลยหรือไงว่าได้ชีวิตนี้มาได้ยังไง? เขาปฏิเสธที่จะบริจาคตับด้วย!”

ด้วยความคิดนั้นคุณนายโจวก็อยากจะออกจากบ้านไปต่อว่าเย่เหวินหมิงสักหน่อย!