พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1441

อย่างไรเธอก็มาจากครอบครัวธรรมดา ๆ แม้ว่าพวกเขาจะสุขสบาย มีเงินใช้ และสามีของเธอเป็นถึงหัวหน้าแผนก แต่พวกเขาก็เทียบกับเย่เหวินหมิงไม่ได้เลย

ถ้าเย่เหวินหมิงฟ้องพวกเขาจริง ๆ ครอบครัวของเธอต้องเจอปัญหาแน่นอน เธอตั้งใจว่าจะทำให้โจวเชียนหยุนอับอายต่อหน้าสายตาคนอื่น ๆ แต่เมื่อประเมินจากสายตาของคนอื่น ๆ ในตอนนี้แล้ว เธอได้กลายเป็นตัวตลกแทนไปเสียแล้ว

ผู้หญิงคนนั้นอับอาย หวาดกลัว และกังวล เธอจึงทำได้เพียงพูดอย่างขุ่นเคืองว่า “ฉัน... ขอโทษ เมื่อกี้ฉันพูดไม่คิด อย่าถือสาฉันเลยนะคะ คุณเย่!”

“ไม่ใช่ฉัน เธอต้องขอโทษลูกชายฉันและ...” เขาเงียบไปและลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “... แม่ของลูกฉัน!”

ในตอนนั้นเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเชียนหยุนว่าอย่างไร ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นเต็มไปด้วยความอับอายและอยากจะหนีไปในทันที ดังนั้นเธอจึงรีบพูดกับโจวเชียนหยุนและโจวหยันว่า “ฉันขอโทษ ฉันพูดอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง ทั้งหมดเชื่อไม่ได้ ฉัน... ฉันขอโทษ ฉันจะไม่พูดแบบนั้นอีก ยกโทษให้ฉันด้วย!”

พูดจบเธอก็รีบลากลูกชายออกไป โจวเชียนหยุนก้มหน้าและพูดกับอาหยันน้อยว่า “กลับบ้านกันเถอะ คุณยายรอแล้ว”

“แม่ฮะ ลูกนอกสมรสคืออะไรเหรอ?” อยู่ ๆ เจ้าตัวเล็กก็ถามออกมา

โจวเชียนหยุนตัวแข็งทื่อในขณะที่เย่เหวินหมิงตะลึง ความเจ็บปวดปรากฏในดวงตาของเขา ก่อนโจวเชียนหยุนจะอธิบายคำตอบเย่เหวินหมิงก็พูดออกมาว่า “อาหยันน้อย พ่อขอโทษนะ เป็นความผิดของพ่อเอง ลูกไม่ใช่ลูกนอกสมรสหรอกนะ ลูกเป็นลูกคนเดียวของพ่อ”

เจ้าตัวเล็กเม้มปากแน่นและมองเย่เหวินหมิง เขายังคงจำได้ถึงสิ่งที่เย่เหวินหมิงพูดในสวนสาธารณะ