พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1442

ถึงอย่างนั้นใบหน้าของโจวเชียนหยุนก็ยังสงบนิ่งเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ราวกับว่าเธอแค่ฟังเรื่องไม่สำคัญอะไรอยู่ “พูดจบหรือยัง? ถ้าจบแล้วก็ช่วยออกไปให้พ้นทางด้วย ฉันจะพาลูกชายกลับบ้าน!”

“เชียนหยุน ฉันรู้ว่าเธอไม่อยากเจอฉันอีก และฉัน... ฉันก็พยายามเลี่ยงไม่ปรากฏตัวให้เธอเห็น แต่ฉันขอร้องเธอ อย่าปฏิเสธฉันเลยนะ อย่างน้อยก็อย่าปฏิเสธตับของฉัน ถ้าเธอไม่ผ่าตัด เธออาจจะ...”

“เงียบนะ!” โจวเชียนหยุนแทรกเย่เหวินหมิงขึ้นมาทันทีและมองลูกชายอย่างกังวล เพราะกลัวว่าเขาจะรับรู้เรื่องอาการป่วยของเธอ

เธอจงใจหลบเลี่ยงไม่ให้ลูกชายเห็นตอนเธอกินยา และไม่ให้เจ้าตัวเล็กรู้ว่าเธอมีอาการป่วยที่กำลังจะคร่าชีวิตเธอ

เธอไม่อยากใช้ชีวิตที่เหลือไปกับการทำให้เจ้าตัวเล็กกังวลเรื่องอาการป่วยของเธอ เมื่อเห็นความร้อนรนของโจวเชียนหยุน เย่เหวินหมิงก็เข้าใจได้ทันทีว่า ลูกน่าจะยังไม่รู้เรื่องอาการป่วยของเธอ

“แม่เป็นอะไรเหรอครับ แม่ต้องผ่าตัดเหรอ?” อาหยันน้อยถามด้วยความสงสัยพลางกะพริบตามอง

“ไม่มีอะไรจ้ะ แม่สบายดี” โจวเชียนหยุนกล่าว

ถึงอย่างนั้นเรื่องก็ไม่ได้เป็นไปดั่งใจของเธอ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกปวดตับขึ้นมาในทันทีที่พูดจบ เธอพยายามฝืนทนกับความเจ็บปวดและอยากพาลูกชายกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้แอบกินยาแก้ปวด

“อาหยันน้อย ไปกันเถอะ” โจวเชียนหยุนพยายามทำเสียงให้ดูปกติที่สุดขณะที่พาตัวลูกชายไป ทันใดนั้นเองมือใหญ่ก็ได้จับแขนของโจวเชียนหยุนไว้

“เธอปวดอีกแล้วใช่ไหม?” เย่เหวินหมิงรีบถาม