พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1462

ทันใดนั้นหลิงอี้หรานก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าขันที่เธอได้ยินทุกอย่างที่ชายสองคนนั้นพูดกัน ‘ทำไมคนอื่นถึงมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าฉันควรจะได้รู้ความจริงเรื่องที่ฉันก็สมควรจะได้รู้ไหม?’

“จิน” คำนี้หลุดปากเธอออกมาเบา ๆ เสียงพูดนั้นก็เบาเหมือนปกติ แต่ว่ามันทำให้ชายสองคนในห้องโถงตัวแข็งทื่อทันที ทั้งสองมองขึ้นไปเกือบจะพร้อมกันและมองไปทางหลิงอี้หราน สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนทันที

กู้ลี่เฉินทั้งกังวลและร้อนรน ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้มีเจตนาให้คนอื่นมาได้ยินเรื่องที่คุยกันนี้ อี้จิ่นหลีก็สั่งให้สาวใช้ทั้งหมดออกจากบ้านหลักไปด้วยเหตุผลนี้ เป้าหมายก็คือ เพื่อไม่ให้มีใครมาแอบฟังเรื่องที่พวกเขาคุยกัน แต่ว่าบางครั้งยิ่งกลัวบางสิ่งมากเท่าไหร่ เรื่องนั้นกลับจะยิ่งเกิดขึ้น

อี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หรานที่ยืนอยู่บนบันไดด้วยสีหน้าตกตะลึง ใบหน้าเขาซีดเผือดและเลือดในกายก็เหมือนจะแข็งทันทีเมื่อเขาได้ยินคำว่า ‘จิน’

‘จิน จิน…’

ไม่ว่าปกติเขาจะชอบได้ยินเธอเรียกเขาแบบนี้มากแค่ไหน ตอนนี้เขาก็กลัวที่จะได้ยิน เขานั้นระมัดระวังเรื่องสาวใช้และพ่อบ้านแต่ว่ากลับไม่ได้ระวังเธอ เขาคิดว่าเธอจะนอนหลับนานกว่านี้แล้วคงไม่ตื่นขึ้นมาเร็ว เขาลืมคิดถึงความเป็นไปได้ที่ว่าเธออาจจะตื่นก่อน

‘ทำไมฉันถึงได้ประมาทแบบนี้?’

‘ทำไมฉันถึงไม่เดาได้ล่วงหน้า?’

‘เพราะฉันรู้ว่า กู้ลี่เฉินอาจจะค้นพบความจริงเรื่องคดี ดังนั้นสมองฉันเลยปั่นป่วนจนลืมเรื่องที่ควรคิดไปอย่างนั้นเหรอ?’

ริมฝีปากเขาสั่นระริกและเขาก็อ้าปากจะพูด แต่ก็ไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร

“ห่าวอี้เหมิงเป็นคนทำผิดตัวจริงใช่ไหม?” หลิงอี้หรานถามต่อ

ตอนนั้นเองที่เขาบอกว่า “อี้หราน ฉัน… ฉันอธิบายได้ ฉัน…” เสียงของเขาที่ควรสง่านุ่มนวลตอนนี้แตกพร่า

“ใช่ห่าวอี้เหมิงไหม?” เธอยืนกรานถาม