พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 152

แม้จะแตะริมฝีปาก เขาก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าสะอาดเช็ดนิ้วราวกับว่าเธอสกปรก

หลิง ลั่วอิน รู้สึกงงงวยกับการกระทำของเขา แต่เธอไม่กล้าถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้

"คุณไม่ต้องขอโทษผม คุณเป็นแฟนของผมและคุณต้องเป็นห่วงผมเท่านั้น ส่วนอย่างอื่นคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน" กู้ ลี่เฉิน กล่าว

การกระทำของเขาอ่อนโยนราวกับว่าเขากำลังลูบสิ่งมีค่า อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงของเขาฟังดูเย็นชาและห่างเหิน

บางครั้ง หลิง ลั่วอิน ก็รู้สึกว่าเธอไม่เข้าใจเขา เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในความคิดของเขาหรือความปรารถนาของเขาคืออะไร

“ฉัน... เข้าใจแล้วค่ะ" หลิง ลั่วอิน พูดติดอ่าง

กู้ ลี่เฉิน ดึงมือออกและหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดนิ้วตามปกติ

หลิง ลั่วอิน กัดริมฝีปากของเธอ เธอมุ่งมั่นที่จะคว้าหัวใจของเขาสักวันและกลายเป็นแฟนคนสุดท้ายของเขา เธออยากจะแต่งงานกับเขาในอนาคต!

นั่นคือคำปฏิญาณที่เธอแอบสร้างกับตัวเอง!

ปีใหม่สิ้นสุดลงในเวลาไม่นาน ในวันที่แปด หลิง อี้หราน กลับไปที่ศูนย์บริการสุขาภิบาลเพื่อทำงาน เพื่อนร่วมงานของเธอหลายคนได้อ่านข่าวที่มีคนโยนไข่และผักใส่เธอนอกโรงพยาบาลและพวกเขาก็เริ่มซุบซิบเกี่ยวกับเธอ

"หลิง อี้หราน อย่าทำให้พวกเราเดือดร้อน จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีคนมาที่ศูนย์บริการสุขาภิบาลและโยนไข่และผักใส่เรา?"

ทันใดนั้นก็มีคนพุ่งเข้ามาในทิศทางของเธอและกระแทกเข้าใส่เธอ เธอเซถอยหลังไปสองสามก้าวเกือบล้มลงกับพื้น

หลังจากที่ชายคนนั้นเข้ามาหาเธอแล้วเขาก็จากไปอย่างเร่งรีบโดยไม่ขอโทษเธอ

“อี้หราน เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?” พี่ซูถามขณะที่เธอเดินไปหาหลิง อี้หราน หลังจากเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ" หลิง อี้หราน พูดพร้อมกับส่ายหัว แม้ว่าจะได้รับผลกระทบมาก แต่เธอก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ

“ผู้ชายคนนั้นหยาบคายมาก เขาไม่แม้แต่จะขอโทษหลังจากที่กระแทกเธอ!" พี่ซูกล่าวอย่างโกรธเคือง