พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 175

ไม่ว่าจ้าว ม่านเถียน จะใหญ่แค่ไหนเธอก็รู้ดีว่าเธอได้ทำความผิดครั้งใหญ่

‘ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่หลิง อี้หราน รู้จักผู้ชายที่หล่อเหลาและร่ำรวยขนาดนี้?’ ความอิจฉาเกิดขึ้นภายในแต่ในไม่ช้าเธอก็รู้ว่าชายคนนั้นดูค่อนข้างคุ้นเคย

ราวกับว่าเธอเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน

ทันใดนั้น ดวงตาของจ้าว ม่านเถียน ก็สว่างขึ้น เธอกล่าวว่า “นายคือ... เด็กของหลิง อี้หรานเหรอ?”

เมื่อพูดออกมาดัง ๆ สีหน้าของผู้จัดการก็เปลี่ยนไปทันที อาเจิ้งเกือบจะล้มลงกับพื้นโดยหวังว่าเขาจะไม่รู้จักผู้หญิงอย่างจ้าว ม่านเถียน

ไม่มีใครในเมืองเฉินกล้าพูดเช่นนี้กับอี้ จิ่นหลีเว้นแต่ว่าพวกเขาจะลนหาที่ตาย!

อี้ จิ่นหลี ยิ้มเยาะขณะที่เขามองไปที่จ้าว ม่านเถียน แต่การจ้องมองของเขานั้นเย็นชาเป็นพิเศษ

“ม่านเถียน เธอพูดเรื่องไร้สาระอะไร! นี่คือประธานของ อี้ กรุ๊ป อี้ จิ่นหลี!” อาเจิ้งอธิบายอย่างใจจดใจจ่อ

จ้าว ม่านเถียน เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

‘ชายคนนี้... คือ อี้ จิ่นหลี?!

‘เป็นไปไม่ได้! ทำไมอี้ จิ่นหลี ถึงได้อยู่กับหลิง อี้หราน? คนที่หลิง อี้หราน พรากชีวิตในอุบัติเหตุบนถนนครั้งนั้นคือคู่หมั้นของอี้ จิ่นหลี!

จ้าว ม่านเถียน จำได้ว่าก่อนที่ครอบครัวของเธอจะตกจากผู้ดี มีช่วงเวลาหนึ่งที่ เฉิน ว่านหาว รังแกหลิง อี้หราน ที่คลับ เฮาส์ คนที่มาช่วยหลิง อี้หราน ก็คือ อี้ จิ่นหลี!

ในเวลานั้นทุกคนคิดว่า เฉิน ว่านหาว แค่รบกวนความเงียบสงบของอี้ จิ่นหลี ดังนั้นหลิง อี้หราน จึงโชคดีมากที่ได้รับการช่วยเหลือจากอี้ จิ่นหลี ตอนนี้เมื่อเธอคิดเรื่องนี้... นั่นไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใด!

ทันใดนั้น จ้าว ม่านเถียนก็รู้สึกว่าเลือดของเธอไหลย้อนกลับ ราวกับว่าเลือดของเธอจะพุ่งออกมาจากเส้นเลือดของเธอ

“แต่... แต่ หลิง อี้หราน... ” จ้าว ม่านเถียน ไม่ทันได้พูดจบเมื่อดวงตาของเธอสบกับการจ้องมองที่เย็นชาของอี้ จิ่นหลี หลังจากนั้นเธอไม่สามารถพูดอะไรได้เลย

ความหวาดผวาผุดขึ้นในใจและสัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่า สิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นจะรอเธออยู่หากเธอยังคงพูดพร่ำต่อไป!

“ม่านเถียน รีบขอโทษนายน้อยอี้และผู้หญิงคนนี้สิ!” อาเจิ้งรีบพาเธอไป

จ้าว ม่านเถียน มองไปที่ หลิง อี้หราน ที่ยังคงเงียบอยู่

การขอโทษหลิง อี้หราน ก็เหมือนกับการตบหน้าเธอ! อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปฏิบัติตามไม่ว่าเธอจะไม่เต็มใจแค่ไหนก็ตาม เธอต้องยอมทำตามเพราะผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ หลิง อี้หราน คือ อี้ จิ่นหลี!

เมื่อจ้าว ม่านเถียน ตัดสินใจที่จะปล่อยให้ตัวเองต้องทนทุกข์ทรมานเล็กน้อยและขอโทษ อี้ จิ่นหลี ก็พูดอย่างชัดเจน “งั้นก็คุกเข่าขอโทษสิ”

‘คุกเข่า?!' ดวงตาของจ้าว ม่านเถียน เบิกกว้างเมื่อความโกรธพุ่งขึ้นภายในตัวเธอ “คุณต้องการให้ฉันคุกเข่าขอโทษเธออย่างนั้นเหรอ?”

“แล้วไง? คุณคิดว่าเธอไม่สมควรที่จะได้รับการคุกเข่าของคุณเหรอ?” อี้ จิ่นหลี พูดอย่างไม่เป็นทางการ “ไม่สำคัญว่าคุณจะคิดอย่างไร ถ้าผมบอกว่าเธอสมควรได้รับเธอก็สมควรได้รับมัน!”

การแสดงออกบนใบหน้าของจ้าว ม่านเถียน เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ในขณะที่อาเจิ้งยังคงผลักดันให้เธอขอโทษ “ม่านเถียน รีบคุกเข่าขอโทษสิ เนื่องจากคุณเป็นคนที่ทำผิดจึงควรขออภัยอย่างจริงใจ!”

อย่างไรก็ตาม มันมีปัญหา... ถ้าเธอคุกเข่าที่นี่ทุกคนจะสามารถเป็นพยานได้ จ้าว ม่านเถียน คิดว่าอยู่อย่างไรอย่างภาคภูมิใจนับจากนี้ไป! การถกเถียงอย่างดุเดือดกำลังเกิดขึ้นภายในใจของจ้าว ม่านเถียน

สำหรับหลิง อี้หราน เธอแค่รู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้มันเป็นเรื่องตลกร้าย

เธอเห็นว่า จ้าว ม่านเถียน กำลังจะคุกเข่าต่อหน้าเธอ เธอต้องการที่จะหลีกเลี่ยงมัน แต่มือคู่หนึ่งกดลงบนไหล่ของเธออย่างแน่นหนาทำให้เธอไม่ไหวติง

“พี่สาวอย่าขยับสิ เธอต้องการขอโทษดังนั้นให้เธอทำอย่างถูกต้อง” อี้ จิ่นหลี กระซิบข้างหูของหลิง อี้หราน