พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 188

สำหรับคนอย่างเขา ถุงมือที่เขามักจะสวมควรเป็นแบบสั่งทำพิเศษจากแบรนด์หรูอยู่แล้ว!

เขาจ้องมองเธอที่ว่างเปล่าและกล่าวเสริมว่า “ถือว่าเป็นของขวัญขอบคุณสำหรับผมที่ปล่อยญาติที่ยอดเยี่ยมของพี่ยังไงล่ะ”

เธอดูเขินอาย “แต่ฉันไม่มีมาตรวัดอีกต่อไป” ในตอนนั้นเธอใช้เทปวัดเพื่อวัดขนาดมือของเขา

ต่อมาเธอไม่มีแผนที่จะทำถุงมือให้เสร็จเธอจึงโยนกระดาษที่บันทึกการวัดเหล่านั้นทิ้งไป

“ถ้าพี่ทำค่าที่วัดหายไปก็วัดใหม่อีกครั้งสิ” เขาพูดตรงๆ

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยิบเทปวัดออกมานั่งข้าง ๆ แล้ววัดขนาดมือของเขา

แน่นอนว่าเธอหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะสัมผัสกับมือของเขา

ทุกครั้งที่ปลายนิ้วของเธอสัมผัสกับมือของเขาเธอจะระมัดระวังเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสเขาให้มากที่สุด เธอจะจับเทปวัดอย่างระมัดระวังโดยใช้สองนิ้วที่ขอบเพื่อวัดอย่างระมัดระวัง

เขาหัวเราะเบา ๆ กับการกระทำของเธอ “เมื่อวานพี่กล้าที่จะกอดและจูบผม แต่ตอนนี้มันเหมือนกับว่าพี่ไม่เต็มใจที่จะสัมผัสผมเลย ทำไม? การสัมผัสผมเป็นเรื่องยากสำหรับพี่ที่จะทำอย่างนั้นเหรอ?”

ใบหน้าของหลิง อี้หรานแดงขึ้นอีกครั้ง “ฉัน... ตอนนั้นฉันเมานี่... ”

“พี่หมายความที่จะบอกว่า พี่ไม่เต็มใจที่จะสัมผัสกับผมตอนที่พี่มีสติใช่ไหม?” เขาจ้องมองเธอขณะที่เขาถาม

เธอหยุดชั่วขณะและมองเข้าไปในดวงตาของเขาซึ่งดูเหมือนจะมีนัยยะของการเยาะเย้ย เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในขณะนั้น

ส่วนเขาหลับตาเพื่อปกปิดความแวววาวบนดวงตา

“พี่สาว วันหนึ่งผมจะทำให้พี่สัมผัสผมด้วยความเต็มใจ ตอนนี้ผมจะไม่บังคับให้พี่อยู่เคียงข้างผม แต่อย่างไรก็ตาม พี่เชื่อผมไว้เลย วันหนึ่งพี่จะขอร้องที่จะอยู่กับผม”

เสียงที่คมชัดและเย็นชานั้นพูดอย่างชัดเจนราวกับว่าเป็นเพียงการพูดคุยแบบไม่เป็นทางการ แต่คำพูดเหล่านั้นเหมือนเสียงปรบมือของฟ้าร้องที่ดังก้องในหูของหลิง อี้หราน ทำให้หัวใจของเธอเต้นระรัว

สัมผัสเขาด้วยความเต็มใจ อยู่เคียงข้างเขาด้วยความเต็มใจ

‘มันป็นไปได้อย่างไร?!

‘เราอยู่คนละโลกกัน ยิ่งไปกว่านั้น... อี้ จิ่นหลี สามคำนี้... มันแสดงถึงความเจ็บปวดที่ประเมินค่าไม่ได้สำหรับฉัน’

-

หลิง อี้หราน มาถึงศูนย์บริการสุขาภิบาลในช่วงบ่าย

พี่ซูสังเกตเห็นว่า หลิง อี้หราน ดูซีดและอ่อนแอดังนั้นเธอจึงถามอย่างห่วงใยว่า หลิง อี้หราร หยุดครึ่งวันเพราะรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า หลิง อี้หราน ทำได้เพียงแค่ฝืนยิ้มและพูดว่าปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอ

หลิง อี้หราน ไม่รู้ว่าเธอควรรู้สึกอย่างไรเมื่อคิดเกี่ยวกับภารกิจของเธอที่จะต้องทำถุงมือของอี้ จิ่นหลี ให้สำเร็จ

ในตอนเย็นครอบครัวของแม่ของเธอโทรมาแจ้งว่าลุงของเธอและคนอื่น ๆ ได้รับการปล่อยตัวแล้ว พวกเขาไปเยี่ยมยายของเธอเช่นกัน โชคดีที่คุณยายของเธอมีอาการดีขึ้นเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม พวกเขาขอให้หลิง อี้หราน กลับบ้านในช่วงสุดสัปดาห์เนื่องจากพวกเขาจำเป็นต้องพูดคุยเกี่ยวกับสภาพของยายของเธอ

หลังจากวางสาย หลิง อี้หราน รู้สึกหนักใจ คนเดียวที่เธอกังวลเกี่ยวกับการกลับไปที่บ้านของครอบครัวคือยายของเธอ

ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามเธอต้องกลับไปในช่วงสุดสัปดาห์ที่จะถึงนี้

ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า อี้ จิ่นหลี ไม่ได้ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจ เธอยังคงทำงานกับถุงมือที่ทำเสร็จครึ่งหนึ่งโดยอาศัยการวัดขนาดมือของเขา

แม้ว่า อี้ จิ่นหลี จะไม่ได้ระบุเวลาที่กำหนด แต่เธอก็ต้องการทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด น่าเสียดายที่เธอไม่เคยถักถุงมือมาก่อน ดังนั้นเธอจึงไม่คุ้นเคยและทำผิดพลาดอยู่เรื่อย ๆ

เมื่อเธอถักผิดเธอต้องถอดส่วนหนึ่งออกและทำซ้ำใหม่อีกครั้ง