พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 188

สำหรับคนอย่างเขา ถุงมือที่เขามักจะสวมควรเป็นแบบสั่งทำพิเศษจากแบรนด์หรูอยู่แล้ว!

เขาจ้องมองเธอที่ว่างเปล่าและกล่าวเสริมว่า “ถือว่าเป็นของขวัญขอบคุณสำหรับผมที่ปล่อยญาติที่ยอดเยี่ยมของพี่ยังไงล่ะ”

เธอดูเขินอาย “แต่ฉันไม่มีมาตรวัดอีกต่อไป” ในตอนนั้นเธอใช้เทปวัดเพื่อวัดขนาดมือของเขา

ต่อมาเธอไม่มีแผนที่จะทำถุงมือให้เสร็จเธอจึงโยนกระดาษที่บันทึกการวัดเหล่านั้นทิ้งไป

“ถ้าพี่ทำค่าที่วัดหายไปก็วัดใหม่อีกครั้งสิ” เขาพูดตรงๆ

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยิบเทปวัดออกมานั่งข้าง ๆ แล้ววัดขนาดมือของเขา

แน่นอนว่าเธอหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะสัมผัสกับมือของเขา

ทุกครั้งที่ปลายนิ้วของเธอสัมผัสกับมือของเขาเธอจะระมัดระวังเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสเขาให้มากที่สุด เธอจะจับเทปวัดอย่างระมัดระวังโดยใช้สองนิ้วที่ขอบเพื่อวัดอย่างระมัดระวัง

เขาหัวเราะเบา ๆ กับการกระทำของเธอ “เมื่อวานพี่กล้าที่จะกอดและจูบผม แต่ตอนนี้มันเหมือนกับว่าพี่ไม่เต็มใจที่จะสัมผัสผมเลย ทำไม? การสัมผัสผมเป็นเรื่องยากสำหรับพี่ที่จะทำอย่างนั้นเหรอ?”

ใบหน้าของหลิง อี้หรานแดงขึ้นอีกครั้ง “ฉัน... ตอนนั้นฉันเมานี่... ”

“พี่หมายความที่จะบอกว่า พี่ไม่เต็มใจที่จะสัมผัสกับผมตอนที่พี่มีสติใช่ไหม?” เขาจ้องมองเธอขณะที่เขาถาม

เธอหยุดชั่วขณะและมองเข้าไปในดวงตาของเขาซึ่งดูเหมือนจะมีนัยยะของการเยาะเย้ย เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในขณะนั้น

ส่วนเขาหลับตาเพื่อปกปิดความแวววาวบนดวงตา

“พี่สาว วันหนึ่งผมจะทำให้พี่สัมผัสผมด้วยความเต็มใจ ตอนนี้ผมจะไม่บังคับให้พี่อยู่เคียงข้างผม แต่อย่างไรก็ตาม พี่เชื่อผมไว้เลย วันหนึ่งพี่จะขอร้องที่จะอยู่กับผม”