พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 19

หลิง อี้หราน มองไปที่ด้านหลังขวามือของเธอ เป็นจุดที่จ้าว ม่านเถียน เหยียบในวันนี้

“วันนี้ตอนที่ฉันกำลังกวาดพื้น ฉันเผลอไปชนมัน ไม่เป็นอะไรหรอก” เธอพูดอย่างลวก ๆ ไม่อยากให้เขากังวล

“อย่างนั้นเหรอ?” อี้ จิ่นหลี จ้องมองไปที่ หลิง อี้หราน “พี่สาว ถ้ามีใครรังแกพี่ก็บอกมาสิ ผมจะปกป้องพี่เอง” เขาจะทำให้คนเหล่านั้นต้องจ่ายอย่างสาสม ในอนาคตจะไม่มีใครกล้ารังแกเธอได้อีก

ครู่หนึ่งหัวใจของเธอก็เต้นรัวอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเขารู้ทุกอย่าง

"ฉันปกป้องตัวเองได้น่า" เธอกล่าว

“แล้วถ้าทำไม่ได้ล่ะ?” เขาถาม

หากเป็นเช่นนั้นก็คงไม่มีประโยชน์ที่จะบอกเขา แต่ หลิง อี้หราน ไม่พูดเพราะเธอกลัวว่าจะทำลายความนับถือของเขา

“ไม่อยากให้ผมปกป้องเหรอ?” เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้งและเขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่ลึกและดุดัน

เธอกัดริมฝีปากสีชมพูเล็กน้อยครุ่นคิดสักพักแล้วพูดว่า "เอาล่ะ วันหนึ่งเมื่อจินเข้มแข็งและโดดเด่นขึ้นมา เธอจะปกป้องฉันได้ ตอนนี้ฉันจะปกป้องจินและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ให้คนอื่นมารังแกเรา"

มีแสงประกายในแววตาของเขา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรในท้ายที่สุด แต่เขาตอบแค่เพียงแผ่วเบาว่า "โอเค"

หลังอาหารค่ำ หลิง อี้หราน ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ฉีกขาด เธอถือเข็มและด้ายเย็บเสื้อผ้าของเธอใต้แสงจากโคมไฟ

หลิง อี้หราน หัวเราะ เธอรู้ว่าช่องว่างระหว่างเธอกับตัวตนในอดีตนั้นใหญ่แค่ไหน เธอกลัวว่าจะไม่มีใครคิดว่าเธอสวยเมื่อเธอออกไปข้างนอก อย่างมากเธอก็ไม่ได้ขี้เหร่

อย่างไรก็ตามหลังจากได้รับคำชมเช่นนี้เธอก็อารมณ์ดี อันที่จริงผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบฟังความคิดเห็นดี ๆ ทั้งนั้นแหล่ะ

"อย่างไรก็ตาม เมื่อระหว่างวัน ฉันเห็นเสื้อผ้าชิ้นหนึ่งบนอินเทอร์เน็ตลองดูสิ นายชอบไหม?" เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดเว็บไซต์ช็อปปิ้งและคลิกที่เสื้อกันหนาวในตะกร้าสินค้า จากนั้นเธอก็ยื่นโทรศัพท์ให้เขาดูเสื้อกันหนาว

อี้ จิ่นหลี มองไปที่มัน มันเป็นเสื้อกันหนาวลายตารางหมากรุกราคา 199 หยวน และยอดขายค่อนข้างสูง ตัวเลขยอดขายต่อเดือนแสดงให้เห็นแล้วว่ามีการซื้อขายถึงหลายหมื่นชิ้น

"นายมีเสื้อกันหนาวเพียงตัวเดียวสำหรับฤดูหนาว แต่นายไม่มีแม้แต่ตัวสำรอง ซื้ออีกตัวหนึ่งนะ อย่างน้อยนายก็สามารถสลับใส่ได้ ฉันคิดว่าบทวิจารณ์ค่อนข้างดีนะ ดูคุ้มค่ากับราคาและนายต้องดูดีเมื่อใส่ลายนี้แน่ ๆ” หลิง อี้หราน กล่าว