พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 197

“บอกฉันสิว่าหลิง อี้หราน จะคิดยังไงถ้านางพบความจริงเข้าสักวัน" นายท่านอี้กล่าว

อี้ จิ่นหลีก็ยิ้ม แต่ดวงตาของเขาเย็นชา "เธอจะไม่มีทางรู้ความจริง"

นายท่านอี้ฮึดฮัด “แกคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่ตอนนี้ฉันรู้แล้วฉันแน่ใจว่าสักวันเธอก็จะ... "

เขาไม่ได้พูดมันจบประโยค อี้ จิ่นหลี ก็ขัดจังหวะ “เธอจะไม่มีทางรู้ใช่ไหมครับ คุณปู่?”

น้ำเสียงเย็นชาของเขาพูดในระดับเสียงที่มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน นายท่านอี้เห็นแสงประกายแห่งการคุกคามในดวงตาของหลานชายของเขา

หลานชายของเขาคนนี้กล้าที่จะคุกคามเขาเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง? ความรู้สึกไม่สบายใจเกิดขึ้นในใจของนายท่านอี้

จะจริงหรือที่ในอนาคตหลานชายของเขาจะไม่ถูกควบคุมโดยผู้หญิง?

สิ่งต่าง ๆ อาจเลวร้ายลงก็เป็นได้หรือเปล่า?

-

ในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา หลิง อี้หราน นั่งรถบัสไปโรงพยาบาลที่คุณยายของเธออยู่

หอผู้ป่วยของคุณยาย แต่ก็แน่นขนัดไปด้วยญาติ ๆ เมื่อพวกเขาเห็น หลิง อี้หราน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยการแสดงออกทุกประเภท

โดยเฉพาะลุงคนแรก ลุงคนที่สอง ป้าคนที่สามและครอบครัวของพวกเขา พวกเขามองไปที่หลิง อี้หราน ด้วยความกลัวและเกลียดชัง

หลิง อี้หราน ไม่ได้สนใจที่จะรับรู้ว่ามีอะไรอยู่ในใจของพวกเขา สิ่งที่เธอห่วงใยคือความเจ็บป่วยของคุณยายของเธอ

“อี้หราน” คุณยายของเธอมองไปที่หลิง อี้หราน และพูดออกมาด้วยความยากลำบาก “มาที่นี่ให้ยายดูหลานให้ชัดหน่อย"

หลิง อี้หราน เดินไปข้างเตียงแล้วจับมือเธอ "คุณยายคะ”

“ฉันรู้ ฉันขอโทษที่เธอต้องผ่านเรื่องทั้งหมดนั้นมา" ดวงตาของยายเริ่มมีน้ำคลอ

“หนูแค่อยากให้คุณยายดีขึ้นเท่านั้นนะคะ” หลิง อี้หราน กล่าว

ป้าคนที่สามของเธอที่อยู่ข้าง ๆ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะบ่นว่า "แม่ เธอผ่านอะไรมาเหรอ? เราเป็นคนที่ต้องผ่านเรื่องทั้งหมดนั้น โอเค! เราต่างหากที่ถูกขังมานาน... "

“เธอพูดเองนี่!” ยายของเธอจ้องมองไปที่ป้าคนที่สามของเธอ

ป้าคนที่สามของเธอดูเหมือนจะไม่ยอมเชื่อฟังและอยากจะพูดอะไรอีก แต่ถูกญาติคนอื่น ๆ หยุดไว้ ญาติคนอื่น ๆ อีกหลายคนช่วยบรรเทาอารมณ์ จบการสนทนาแล้ว

ยายของเธอจับมือหลิง อี้หราน และพูดคุยกันมากมาย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอยังป่วย ไม่นานเธอก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

พยาบาลเข้ามาและบอกให้ทุกคนออกไปเพื่อให้ผู้ป่วยได้พักผ่อน

นอกวอร์ดญาติของเธอบางคนออกไปก่อน ชายชราลู่ซึ่งเป็นตาของหลิง อี้หราน กล่าวว่า "ถึงแม้ความเจ็บป่วยของยายของแกจะต้องดำเนินต่อไป แต่ค่ารักษาพยาบาลก็ยังคงมีค่าใช้จ่ายเป็นจำนวนมาก แล้วเรื่องนี้ล่ะ? พวกแกทุกคนกระจายยอดกันแล้วช่วยกันจ่ายแล้วกัน”

ลุงคนแรกของเธอ ลุงคนที่สอง ป้าคนที่สามและครอบครัวของพวกเขาดูเหมือนจะรู้เรื่องนี้มาตลอด พวกเขาทั้งหมดมองไปที่หลิง อี้หราน พร้อมกัน