ในตอนที่เขาได้พบกับคน ๆ นั้นในตอนนั้นมันก็อยู่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้
ยกเว้นเมื่อเขาถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ดูเหมือนว่าเขาจะคิดมากเกินไป
“คุณไม่ใช่เธอสินะ” เขาพูดแบบสบาย ๆ เธอไม่ใช่คนนั้น
อะไร? ความสงสัยฉายผ่านดวงตาของหลิง อี้หราน
ในตอนนี้เจ้าของร้านได้เสิร์ฟอาหาร กู้ ลี่เฉิน กล่าวว่า “เอาล่ะ กินข้าวกันเถอะ อยากดื่มไวน์สักหน่อยไหม?”
หลิง อี้หราน นึกถึงประสบการณ์ที่เธอเมาต่อหน้าอี้ จิ่นหลี และส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่จำเป็น ฉันจะดื่มตามปกติค่ะ”
ดังนั้น กู้ ลี่เฉิน จึงให้เจ้าของร้านนำเครื่องดื่มสองขวดมา
“คุณก็ไม่ดื่มไวน์เหรอ?” เธอเลิกคิ้ว
“ผมต้องขับรถในภายหลัง ดังนั้นผมจะไม่ดื่ม” เขากล่าว
สีหน้าของเธอมืดลงทันทีเมื่อเธอนึกถึงอุบัติเหตุรถชนที่ทำให้เธอต้องรับโทษ ข้อหาเมาแล้วขับ แต่วันนั้นเธอไม่ได้เมาอะไรเลย!
"ใช่สิ ตอนนั้นคุณประสบอุบัติเหตุรถชนเพราะคุณเมาแล้วขับใช่ไหม?” จู่ ๆ เสียงของเขาก็ดังขึ้น “นั่นเป็นสาเหตุที่คุณได้งานกวาดที่ศูนย์บริการสุขาภิบาลใช่ไหม?”
“อย่างน้อยฉันก็ยังมีงานต้องทำ” หลิง อี้หราน กล่าวอย่างไม่เห็นคุณค่า
“คุณต้องการให้ผมไปทักทายที่ศูนย์บริการสุขาภิบาลและให้พวกเขาจัดการตำแหน่งที่ง่ายขึ้นสำหรับคุณไหม”
“ไม่จำเป็นค่ะ” หลิง อี้หราน ปฏิเสธ ท้ายที่สุดแล้วความโปรดปรานจากนายน้อยกู้คนนี้ก็ไม่ดีเท่าที่จะทำได้
กู้ ลี่เฉิน ขมวดคิ้วเล็กน้อย เป็นครั้งแรกที่เขาถูกปฏิเสธเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอดูเหมือนหญิงสาวจากความทรงจำของเขา เขาคงไม่ยอมเปิดปากและเสนอที่จะช่วยเธอเปลี่ยนงาน
หลิง อี้หราน ก้มหน้าลงทานข้าวในชามของเธอ แม้ว่าเธอจะก้มหน้าลงแต่เธอก็ยังรู้สึกได้ว่าเขาจ้องมองมาที่เธอเป็นครั้งคราวราวกับว่าเขากำลังตรวจสอบอะไรบางอย่าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...