พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 205

ในสองสามวันนี้เธอทำงานและยุ่งกับการถักถุงมือ ในเช้าตรู่วันนี้เธอขึ้นรถเพื่อรีบมาที่นี่และยุ่งทั้งวัน

ดังนั้นจึงใช้เวลาไม่นานก่อนที่หลิง อี้หราน จะปิดตาและหลับไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

กู้ ลี่เฉิน เหลือบมองไปที่หลิง อี้หราน ที่กำลังหลับอยู่และลดระดับเสียงเพลงลง

หลังจากที่เธอหลับไปเธอก็ดูเหมือนคนในความทรงจำของเขามากขึ้น จริง ๆ แล้วเธอก็ดูคล้าย ๆ กันเมื่อลืมตาด้วยเช่นกัน แต่เมื่อเธอลืมตาก็มีการแสดงออกของเธอเหมือนผ่านหนาวผ่านร้อนมา มันเป็นสิ่งที่บุคคลในความทรงจำของเขาไม่เคยมี

คน ๆ นั้นในความทรงจำของเขามีดวงตาที่ชัดเจนและสดใสซึ่งดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความหวังซึ่งไร้ขีดจำกัด

เมื่อหลิง อี้หราน ตื่นขึ้นรถก็มาถึงประตูหมู่บ้านที่เธออาศัยอยู่แล้ว

จู่ ๆ เธอก็รู้สึกอายและปลดเข็มขัดนิรภัยออกอย่างรวดเร็ว “ฉันนอนนานแค่ไหน?”

“ไม่เป็นไร ไม่นานหรอก” เขากล่าว

หลิง อี้หราน ลงจากรถอย่างรวดเร็ว เธอเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่เบาะหลัง แต่เธอจับมันไม่ถูก สิ่งของทั้งหมดในกระเป๋าทะลักออกมา

เธอโวยวายและรีบเก็บของที่หกออกมาจากกระเป๋า

ทันใดนั้น เธอก็รีบเก็บถุงมือที่ถักได้ครึ่งหนึ่งอย่างเร็วเท่าที่จะเร็วได้

“คุณกำลังถักถุงมืออยู่เหรอ?” เขาถามแบบแปลกใจเล็กน้อย

“เอ่อ - ฮะ ฉันเบื่อก็เลยถักเล่นนิดหน่อยน่ะ” เธอหาข้อแก้ตัวแบบสุ่มก่อนที่จะหยิบถุงมือออกจากมือเขาอย่างรวดเร็ว เธอกล่าว “ขอบคุณค่ะ” อีกครั้งก่อนจะปิดประตูรถ ในช่วงเวลาต่อมาเธอเข้าไปในเขตที่อยู่อาศัยของเธออย่างเร่งรีบ

ผ่านกระจกหน้ารถ กู้ ลี่เฉิน ที่เฝ้าดูร่างนั้นค่อย ๆ หายไปจากการมองเห็นของเขา

ถุงมือนั้นตามขนาดดูเหมือนขนาดมือผู้ชาย เป็นไปได้ไหมว่าถุงมือนั้นจะถูกถักให้กับผู้ชาย?