พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 253

”เพราะกลัวว่ามันจะกลายเป็นนิสัย" หลิง อี้หราน พูดด้วยความอาย “บางสิ่งอาจกลายเป็นนิสัยหลังจากนั้นหลาย ๆ ครั้ง เมื่อคุณไม่สามารถพึ่งพาสิ่งนั้นได้อีกต่อไป สิ่งเหล่านี้จะกลายเป็นความสิ้นหวังแทน”

“ทำไม ก่อนหน้านี้พี่หมดหวังเหรอ?” เขาถามอย่างไม่เป็นทางการ

เธอหายใจเข้าลึก ๆ และมองเข้าไปในดวงตาของเขา ในที่สุดก็หยุดซ่อน “ใช่ ฉันเคยหมดหวังแล้ว”

รูม่านตาของเขาแข็งขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ จางหายไป

"คุณออกไปได้ไหมฉันต้องการเปลี่ยนเสื้อผ้า" หลิง อี้หราน กล่าว

อย่างไรก็ตาม อี้ จิ่นหลี ไม่ได้ถอยกลับ ดวงตาสีเข้มของเขายังคงจ้องมองมาที่เธอและนิ้วของเขาก็ลูบแก้มของเธอราวกับว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่าง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็พึมพำ “พี่จะกลัวไหม ถ้าผมบอกว่ามันกลายเป็นนิสัยไปแล้วและมันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงได้?”

หลิง อี้หราน จ้องไปที่ใบหน้าใกล้ ๆ เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในตอนนั้น เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอเต้นแรงในตอนนี้

...

ในห้องแต่งตัว หลิง อี้หราน หน้าแดงและเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอ แม้ว่า อี้ จิ่นหลี จะออกไปแล้ว แต่เธอก็รู้สึกราวกับว่าใบหน้าของเธอยังคงสัมผัสได้ถึงนิ้วของเขา

ในท้ายที่สุด เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขา ถ้ามันกลายเป็นนิสัยก็จะเป็นเช่นนั้นเสมอ... เขาหมายความว่าอย่างไร? เขาจะยืนหยัดเพื่อเธอไปตลอดชีวิตหรือไม่?

ผู้ชายอย่างเขาไม่อยากที่จะโกหก เขาจึงต้องคิดแบบเดียวกับที่เขาพูด

อย่างไรก็ตาม จะเกิดอะไรขึ้นในภายหลัง? ใครพอจะรู้บ้าง? เขาไม่เคยคาดเดาได้เลยสำหรับเธอ

'มันดีกว่าที่จะไม่... ติดเป็นนิสัย'

แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดออกไปแต่อี้ จิ่นหลี ก็คงเดาได้

“ฉันไม่สนใจว่านายจะมาที่นี่ด้วยความบังเอิญหรือตั้งใจ แต่ “เธอ"- นายไม่สามารถแตะต้องเธอได้ “เธอ" เป็นของฉัน" อี้ จิ่นหลี พูดอย่างเกียจคร้าน เขาดูเฉยเมย แต่มีความจริงจังอยู่ในดวงตาของเขา

“นายสนใจผู้หญิงคนนี้มากขนาดนั้นเลยเหรอ?” กู้ ลี่เฉินถามอย่างอ่อนโยน

"ใช่ ฉันสนใจ” เขาสารภาพตามความเป็นจริงผู้คุ้มกันของอี้ จิ่นหลี ถูกทำให้ประหลาดใจ นายน้อยอี้เพิ่งบอกว่าเขาสนใจผู้หญิงคนหนึ่ง เขา... ไม่เคยได้ยินนายน้อยอี้พูดแบบนั้นมาก่อน

นายน้อยอี้ไม่เคยพูดว่าเขา ‘สนใจ’ เกี่ยวกับห่าว เหมยยวี่ คู่หมั้นคนก่อนของนายน้อยอี้

แววตาของ กู้ ลี่เฉิน มีความประหลาดใจเล็กน้อย หลังจากรู้จักกันมาหลายปี เขารู้ว่าการที่จะพูดว่า ‘สนใจ’ ออกมาจากปากของอี้ จิ่นหลี นั้นยากเพียงใด