พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 252

ตอนที่เธอและเซียว จื่อฉี อยู่ด้วยกัน เซียว จื่อฉี จะยืนหยัดเพื่อเธอเสมอหากเธอมีปัญหาใด ๆ

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงคิดว่าเธอสามารถพึ่งพาผู้ชายคนนี้ไปตลอดชีวิตได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงคราที่ต้องปกป้องเธอ เธอก็ตระหนักความรู้สึกของเขาที่เรียกว่า มีต่อเธอคือสิ่งที่สามารถนำกลับมาได้ทุกเมื่อ

เมื่อจู่ ๆ เธอก็ไม่มีใครที่จะสามารถยืนหยัดเพื่อเธอได้ ความสิ้นหวังแบบที่เธอประสบสามารถฆ่าคนใดคนหนึ่งได้

ในขณะที่เธอถูกทรมานในคุก มีหลายครั้งที่เธอสิ้นหวังมากจนคิดจะฆ่าตัวตาย

ถ้า... ถ้าเหลียวอีไม่มาหาเธอและให้กำลังใจเธอบ่อย ๆ บางที... ตอนนี้เธออาจจะตายไปแล้วก็ได้

หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความขอบคุณอย่างสุดซึ้งเมื่อเธอคิดถึงเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอคนนี้

หลิง อี้หราน ถอนหายใจ เธอปลดกระดุมเครื่องแต่งกายของเธอและกำลังจะถอดมันออกเมื่อเธอได้ยินเสียงฝีเท้าที่อยู่ข้างหลังเธอ

เธอตกใจมากและหันกลับไปมอง อี้ จิ่นหลี เข้ามาในห้องแต่งตัวแล้ว

ไม่มีใครอยู่ในห้องแต่งตัวเพราะพวกเขากำลังถ่ายทำอยู่ข้างนอก แต่... "นี่คือห้องแต่งตัวของผู้หญิง คุณ... คุณออกไป" เธอพูดพร้อมกับหน้าแดงเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เขาขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาบอกว่า "พี่กลัวอะไร?"

กลัวเหรอ? เธอสะดุ้งและถอยไปหนึ่งก้าวสองก้าว...

อย่างไรก็ตาม ยิ่งเธอถอยห่างออกไปเขาก็เข้ามาใกล้มากขึ้น มันดำเนินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งหลังของเธอพิงตู้เสื้อผ้าในห้องแต่งตัว ไม่มีช่องว่างให้เธอหนีจากเขาได้อีกแล้ว

มือของเขากดกับประตูตู้เสื้อผ้าโดยกั้นเธอไว้ระหว่างเขากับมัน "ทำไมพี่ถึงกลัวการที่ผมจะปกป้องพี่ล่ะ?"

เขาไม่เข้าใจเรื่องนี้ กับผู้หญิงคนอื่น ๆ พวกเธอคงดีใจที่เขาปกป้องพวกเธอ แต่เมื่อเป็นเธอ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นข้อยกเว้น