พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 274

อัลบั้มรูปนั้นมีความทรงจำที่มีค่าที่สุดสำหรับเธอ

อี้ จิ่นหลี ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว "พี่สละชีวิตของพี่ ก็เพื่ออัลบั้มรูปนั้นเหรอ? เมื่อวานนี้พี่โชคดีแค่ไหน ที่พี่มีแค่รอยฟกช้ำที่นิ้วเท่านั้น มันจะเป็นยังไงถ้าตัวของพี่ถูกเผาขึ้นมาจริง ๆ?”

"อัลบั้มนี้มันมีความหมายมากสำหรับฉัน!" หลิง อี้หราน กล่าว

"มันสำคัญกว่ามือของพี่ใช่ไหม? พี่จะสูญเสียมือของพี่เพื่อปกป้องอัลบั้มรูปนั้นงั้นเหรอ?" น้ำเสียงของเขาเข้มขึ้น

"มันสำคัญมาก ต่อให้มือทั้งสองข้างของฉันจะไหม้ก็ตาม แต่ฉันก็ยังอยากที่จะเก็บมันไว้กับฉัน" หลิง อี้หราน หายใจเข้าลึก ๆ สำหรับเธอมันเป็นความทรงจำและความเจ็บปวดในหัวใจของเธอ

มันคือความรักที่ดีที่สุดในครอบครัวที่เธอเคยรู้สึกและมีความสุขที่สุดเท่าที่เธอเคยมีมา

คำตอบของเธอทำให้เขาหน้าซีดและเขารู้สึกโกรธข้างในอก หลังจากได้รู้ว่าเธอไม่เห็นคุณค่าในตัวของเธอเองเลย เขายังเป็นห่วงตัวเธอมากกว่าที่เธอทำด้วยซ้ำ

เขาเป็นห่วงมากพอที่จะทนเห็นเธอเจ็บไม่ได้แม้แต่เล็กน้อย

"อัลบั้มรูปของฉันอยู่ที่ไหน" เธอยังคงถามเขาอย่างร้อนใจ

อี้ จิ่นลี่ ถอนหายใจลุกขึ้นและเดินไปที่ตู้ที่อยู่ไม่ไกล และยื่นอัลบั้มรูปที่ถูกไฟไหม้ไปบางส่วนให้กับเธอ

หลิง อี้หราน ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งใจ และเปิดอัลบั้มภาพอย่างระมัดระวัง เมื่อมองไปที่รูปภาพในอัลบั้มนั้น ดวงตาของเธอพลันแดงก่ำขึ้นอีกครั้ง

ภาพถ่ายบางภาพถูกไฟไหม้จนหมด บางภาพถูกเผาจนเหลือเพียงแค่บางส่วน มีเพียงประมาณหนึ่งในสี่ของภาพถ่ายที่ยังคงสภาพสมบูรณ์

“จากนี้ไปมีเพียงผมเท่านั้นที่จะเห็นพี่เสียการควบคุมตัวเองแบบนั้น” เขาก้มลงกระซิบกับเธอ

ประโยคนี้ไม่ใช่คำถามแต่เป็นคือคำสั่ง

หลิง อี้หราน อ้าปากค้าง อี้ จิ่นหลี มองลงไปและชำเลืองมองไปที่นิ้วของเธอที่มีผ้าพันแผลปิดอยู่ “ ถ้าต่อไปนี่มีเรื่องเดือดร้อนก็บอกผมได้นะ อย่ารีบไปที่นั่นด้วยตัวเอง แล้วตอนนี้มือของพี่ก็มาเป็นก็แบบนี้อีก ผมได้ช่วยพี่ขอลางานที่ศูนย์บริการสุขาภิบาลแล้วนะ พี่จะได้พักผ่อนที่บ้านได้อีก 2-3 วัน”

บ้าน? เธออึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็รู้สึกถึงความขมขื่นในใจ เธอไม่มีบ้านหรือยิ่งไปกว่านั้น ที่นั้น ในเมืองไม่มีบ้านสำหรับเธอเลย

“ฉันขอลาเขาเป็นประจำ มันคงจะยากที่หัวหน้าจะยอม และเขาคงจะยิงฉันทิ้งเลยก็ได้ถ้าเวลานั้นมาถึง” หลิง อี้หราน กล่าว เธอได้ลาพักร้อนก่อนวันตรุษจีนไปแล้ว

คนกวาดถนนอย่างพวกเขามีหน้าที่และความรับผิดชอบของตัวเอง ถ้าเธอไม่ไปทำงานนั่นก็หมายความว่าเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ต้องทำงานแทนเธอ