“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันหางานเอง” เธอตอบปฏิเสธ
ดวงตาของเขาดูหม่นหมองลงและนิ้วที่กุมมือของเธอไว้เริ่มรัดกุมแน่นขึ้น “พี่ไม่อยากให้ผมช่วยหางานให้หรอครับ พี่สาว?”
ร่างกายของเธออดไม่ได้ที่จะแข็งทื่อราวกับว่ามีแรงกดดันบางอย่างอยู่รอบ ๆ ตัว
“ฉันอยากหางานด้วยตัวเอง” เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอจ้องมองดวงตาที่ลึกลับของเขา
มันง่ายสำหรับเธอถ้าเขาจะหางานให้เธอ งานที่เขาหาให้คงเป็นงานที่ง่ายและได้ค่าตอบแทนเยอะ
แต่… จะอยู่ได้นานแค่ไหน?
ถ้าเขาเบื่อที่จะเล่นเกมและไล่เธอออกมา เธอคงจะไม่เหลืออะไรเลย
นอกเหนือจากหลักการนี้แล้ว การที่เธอปฏิเสธก็คือการรักษาความเคารพในตัวเอง
ใช่ ตอนนี้อุปสรรคในชีวิตและความจริงที่โหดร้ายได้พรากความภาคภูมิใจในตัวเธอจนหมดไป
ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว เธอคิดเสมอว่าการคุกเข่าต่อหน้าผู้คนนั่นเป็นเรื่องยาก แต่เมื่ออยู่ในคุกเธอกลับคุกเข่าต่อหน้าผู้คนมากกว่าหนึ่งครั้ง กินอาหารที่ถูกเทลงบนพื้นและถูกเหยียบย้ำด้วยเท้าของคนอื่น ๆ
ทำไมการพูดถึงความภาคภูมิใจในตัวเองถึงยากขนาดนี้นะ?
ครั้งหนึ่งเธอเคยภาคภูมิใจในตัวเอง แต่ตอนนี้เธอกลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย
เธออยากจะภาคภูมิใจในตัวเองบ้าง สักเล็กน้อยก็ยังดี
ทั้งสองมองหน้ากัน แม้แต่คนรับใช้ที่เอายาและผ้าพันแผลมาให้ก็รู้สึกถึงความอึดอัดระหว่างพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...